اسم من جوجه اردک زشته با پَرایِ مزخرف نیلی همه همشهریام بادومن | شعر امروز

اسم من جوجه اردک زشته
با پَرایِ مزخرف نیلی
همه همشهریام بادومن
کلمم توی شهر آجیلی

سرنوشت کزت شبیه منه
اونو پیش تناردیه بردن
من ولی توی خونه ی خودمون
روحمو زنده زنده میخوردن

تو تنم یک ژپتوی پیره
که داره زندگیشو میبازه
متنفره,ولی خودشو
بازباچوب داره میسازه

سنگ میریزه روی هر ریلی
تو دلم بی اراده طوفانه
من یه دهقان پیر بدبختم
که خیال میکنند چوپانه

تو نگاهم دوبچه خرسَن که
شبها پیش آدمها میخوابن
زندگی خوبه و نمیدونن
رَن و آلیس بچه قصابَن

دستهاشون درازه تو روحم
همه اطرافیام کاراگاهَن
مثل یک پینوکیوی ساده
همه گربه ن براش و روباهَن

وحشت دختری تو چشممه که
روبروش نیش باز باباشه
یه یتیمم که فکر میکرده
لنگ هرکی درازه باباشه

من یه دختر تو یه شب سردم
که نمیخواد به خونه برگرده
خیسه خیسه تموم کبریتاش
گوشه ی این ترانه کز کرده.....

امین داوری
@shereemroz