محمد جعفر واجد . . . فرزند حاج محمد در اسفند ۱۲۸۲ در برازجا | شیرازی بومونیم
محمد جعفر واجد
. . .
فرزند حاج محمد در اسفند ۱۲۸۲ در برازجان به دنیا آمد.دوره ابتدایی را در آنجا گذرانید و به سال ۱۳۰۰ عازم شیراز شد و در مدرسه منصوریه در محضر آیت الله شیخ یوسف حدائق و سایر استادان به فراگرفتن فقه و اصول و فنون ادب پرداخت.پس از گرفتن گواهی مدرسی در علوم شرعی، به سال ۱۳۱۴ به تهران رفت و مشغول به تحصیل در دانشکده معقول و منقول و دانش سرای عالی شد و پس از اخذ لیسانس از ان دو دانشکده به سال ۱۳۱۷ به شیراز بازگشت و در دبیرستان ها به تدریس اشتغال ورزید.او به سال ۱۳۲۹ به ریاست اداره تحقیق اوقاف برگزیده شد، ولی تا آخر عمر از مطالعه و تدریس باز نایستاد و در دی ماه ۱۳۵۵ بر اثر سکته در گذشت و در آرامگاه اختصاصی که خود تهیه کرده بود، در گورستان دارالرحمه رخ در نقاب کشید.
واجد به حق از مفاخر ادب و فرهنگ فارس بود زیرا تسلط ان به زبان عربی و وسعت معلوماتش در فنون ادبی منشاء خدمات ارزنده فرهنگی شد.از آثار ادبی وی یکی تکمیل و تلفیق سنگِ کتیبه پیرامون پیشانی بیت المصحف(خدایخانه) مسجد جامع عتیق است که به سال ۱۳۱۸ به بهترین وجهی آن را انجام داد، اصلاح کتیبه شبستان مسجد وکیل و سر در عالی مدرسه خان از اثار دوران صفویه، زیر نظر او صورت گرفت.وی از اعضاء پیوسته انجمن ادب فارس و کانون دانش پارس بود و مقید بود که در تمامی جلسات آن دو انجمن شرکت جوید و به حل غوامض و مشکلات اشعار متقدمین، دیگران را یاری رساند.
علی اصغر حکمت: "معتقدم که هرگاه اهل علم و ادب و هنر بخوهند اندکی از مقام واجد دریابند باید در شیراز به مسجد جامع عتیق بروند و کتیبه را به دقت بخوانند و فر علم و هنر واجد آفرین گویند و به روان پاکش درود فرستند . . .
