نخواهم شد فراموشت نخواهی شد فراموشم همیشه در دلی ، گیرم نداری | شعر ناب شهریار
نخواهم شد فراموشت نخواهی شد فراموشم همیشه در دلی ، گیرم نداری ره به آغوشم
بدون آنکه باشی ای عحب در هر کجا باشم نگاه توست در چشمم صدای توست در گوشم
مرا هم خرده هوشی هست چون سهراب و خوشحالم اگر وقف تو شد ذوقم اگر صرف تو شد هوشم
شرابی خوردم از جام لبت کای دوست بعد از آن اگر باشد طهور از دست حور العین نمی نوشم . امید چشم پوشی دارم از بینای بخشنده که من با صد خطا کاری خطای خلق می پوشم
پس از من در زبان عاشقان تکرار خواهد شد نخواهد کرد با این شعر حتی مرگ خاموشم
