در خیالم بار دیگر شانه را برداشته ... عطر موهایش فضای خانه را برداشته باز می کوبد دلم، هی سر به دیوار قفس یک نفر زنجیر این دیوانه را برداشته راستی باد سحر گاهان چقدر از پای شمع نیمسوز پیکر پروانه را بر داشته ؟ دید صیادم، که از شوق گرفتاری پرم... دام را باقی نهاده، دانه را برداشته عاشقی حتی مبرا نیست از تهمت به یار: مثل بنیامین که آن پیمانه را برداشته! وای بر آن دل که در ویرانه های مصلحت مثل جغدی خوی یک ویرانه را برداشته از سفر با واژه ها برگرد شاعر، حیف نیست...؟ عطر موهایش فضای خانه را برداشته ناصر عبدالمحمدی @shrear 52 views19:10
