روزگار تلخ تلخی و پریشانی، بی‌تکلیفی و سرگردانی از حد گذشته ه | شهرام یاری
روزگار تلخ
تلخی و پریشانی، بی‌تکلیفی و سرگردانی از حد گذشته همهٔ ما یک زندگانی تلخ و ساعات پر از اندوه و محن و قلبی مملو از الام و مصائب بسر میبرند! وقتی پول نایاب شد، محصول و ارزاق بعلّت عدم وسائل بدست نیامد، طرق تجارت و راه مبادله و معامله بسته گردید طبعاً موجبات اعاشه از میان خواهد رفت. ثروت و تمول بالطبع از زمین روئیده نمیشود و بدون تهیه زمینه‌های مساعد برای سعی و عمل فقر و فلاکت عموم خاتمه خواهد یافت. قوای اقتصادی هر مملکتی قائم به ماشین‌های مولدهٔ ثروت است. در ایران بهیچوجه وسائل تولید ثروت در دست نیست و کلیهٔ احتیاجات داخله بواسطهٔ صنایع و امتعه خارجه تأمین میشود. اگر به احصائیهٔ گمرکی رجوع شود دیده خواهد شد که نه تنها منسوجات و اشیاء تجملی و لوکس، آبگینه و بلورآلات، ادویه‌جات ما در تلو واردات از خارجه میآید بلکه مع‌التاسف علاوه بر کبریت و چاهی و قند و شیرینی‌های مختلف‌الشکل که تا حدی وسائل ساختن آن در داخله فراهم است از خارجه وارد شده حتى بسیاری از اغذیه مطبوخ در قوطی‌های حلبی، ماهیها و انواع خوراک‌ها، شیر و پنیر میوه‌جات از ممالک اروپا به ایران حمل میشود!! هیچ صنعت و کمی نمیتواند بانهایت استحکام و ظرافت در مقابل واردات مقاومت کند زیرا وسائل تخریب و شکست اصناف بطوری در دست دلالان متاع خارجه فراهم است که در اندک مدّتی بخوبی ممکن است یک صنف بزرک رشته حیاتش پاره شود! هر راهی که برای اعاشهٔ در داخلهٔ مملکت فراهم بوده بسته شده – اگر یک کفاش با خون جگر مبلغی آماده کند و با تحمل هزاران مشقت بتواند بطرز جدید پوتین و غیره بر طبق ساختمان اروپا تهیه نماید وقتی بخواهد در معرض فروش درآورد چوب حراج پوتین‌های اروپائی و امریکائی بنازلترین قیمت بصدا در آمده و در اینجا دیگر انعکاس صدا پرده ضخیمی در مقابل انظار برای احساس عاطفه وطن‌پرستی کشیده میشود و عامه فقط برای ارزانی نه برای دوام و جریان ثروت در داخله برای خرید آنها یکدیگر سبقت میجویند. این تنها صنف کفاش نیستند که همه وقت مورد تهدید واقع میشوند امروز کلیه اصناف دوچار همین بلایا شده‌اند. در ممالک خارجه در آنجائی که زعمای قوم طرفدار آسایش و بقای جامعه هستند وقتی دیدند یکی از کالای اجنبی یکی از بی‌اهمیت‌ترین صنایع داخلی را بواسطهٔ رقابت تهدید میکند فوراً احضار قانونی بواسطهٔ افزایش گمرک در سرحد برای ورود آنها کشیده و بهمین جهت همواره صنعتگران و پیشه‌وران داخله از حمله و آسیب واردات ایمن هستند در اینجا اشتباه نباید کرد. ورود متاع خارجه با ارزانترین قیمت صرفه برای داخله نیست مخصوصاً در ایران که صادرات در درجهٔ صفر واقع شده و فقط در بهای اجناس باید طلا و نقره به خارجه حمل شود! کثرت واردات باعث انهدام صنایع داخله است وقتی مردم نتوانستند زندگانی و معیشت خود را بوسیلهٔ سعی وعمل تأمین نمایند. بلطبع فقیر و پریشان خواهند شد و در اثر پریشانی و مسکنت عموم مالیه مملکت همیشه از اعتبار خالی و بدین سبب مؤسسات رسمی که این استقلال مملکت هستند از انجام وظایف محوله عاجز خواهند بود. مردم ندارند و عامه فقیر و مسکین و در زمره مستحقین بشمار میروند. باید داد و گرفت. باید بدواً پول در مملکت وارد نمود، کارخانجات مختلفه تأسیس کرد، بیکاران را بکار گماشت. صنایع داخله را تشویق کرد و در مقابل سیل واردات و اشیاء بیمصرف لوکس که موجد مفاسد اخلاقی هستند سد محکمی کشید. آنوقت بفکر وضع مالیات جدید افتاد. اساساً وضع مالیات برای ترمیم نواقص و رفاه حال جامعه است وقتی اصولاً فاقد این قائده شود طبعاً مضرات جبران‌ناپذیری را در پیش خواهد داشت. ایران فاقد هیچیک از مواهب طبیعت نیست، و همه قسم لوازم زندگانی در آن یافت میشود. چرا و بچه علت باید اجازه داده شود آب و هوا و زمین و آفتاب پر نور بدون فائده بماند؟ برای چه پول مملکت در ازای خرید مواد اولیه و عناصر معدنیه بخارجه برود؟ بجای اینکه فکر کنیم و لفاظی نمائیم در عوض آنکه منکر هوش و فطانت هموطنان خود شویم بهتر آنست که کمتر سلب خصایص ذاتی را از خود و نوع خود نموده و تصور کنیم دیگران مافوق طبیعت ما خلق شده‌اند! هوش سرشار و عشق بکار در کلیهٔ افراد ایرانی یافت میشود باید بر ضد عقاید صوفیانهٔ امروز با دنیای مادی نزدیک شد. و وسائل کار و مجاهدات را برای ابناء وطن فراهم ساخت. در جشن رسمی وزارت معارف روز یکشنبهٔ گذشته حضور داشتید اما در آن وقتیکه فارغ‌التحصیل‌های مدارس عالیه و متوسطه با تصدیق‌نامه‌های خود از مقابل شما دفیله میدادند هیچ بخواطر خود آوردید که این نونهالان ایران پس از سالهای ریاضت و مشقت فردا چه خواهند کرد، بچه کاری مشغول خواهند شد؟ فارغ‌التحصیل‌های مدارس باستثنای دورهٔ ابتدائی سال گذشته به 208 نفر بالغ میشوند هر سال همین عده زیاد و کم از مدارس افراد تحصیل کرده خارج میشوند. امتحان هذه السنه که دو روز قبل برعدهٔ فوق مضاعف بلکه بیشتر از ضعف خواهد نمود.
