يا مكن با پیل‌بانان دوستی/ يا بنا كن خانه‌ای در خورد پيل! (جمه | ایران‌نامه
يا مكن با پیل‌بانان دوستی/ يا بنا كن خانه‌ای در خورد پيل! (جمهوری اسلامی و مسئلۀ حجاب) سجاد فتاحی t.me/SIAGS
هر سیستمی در این عالم از خانه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم تا خودرویی که در آن سوار می‌شویم ظرفیت‌ها و محدودیت‌هایی دارد؛ که بیش از آن ظرفیت و محدودیت نمی‌توان از آن انتظار داشت؛ سعدی به خوبی این نکته را در این بیت به نظم درآورده است: يا مكن با پیل‌بانان دوستی/ يا بنا كن خانه‌ای در خورد پيل! پیل و پیل‌بانِ امروز ایران، همان آرزوها و خواسته‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی هستند که بخش قابل توجهی از ایرانیان ناراضی از شرایط کنونی در سر می‌پرورند و خانه نمادی از ساختارهای سیاسی و اقتصادی کهنه‌ای است که اصولاً به ما ظرفیت و توانایی دوستی با پیل‌بان و وارد شدن پیل به آن خانه را نمی‌دهند. از این روست که ما ایرانیان ناراضی در شرایط کنونی دو راه بیشتر پیش‌رو نداریم یا فراموش کردن دوستی با پیل‌بان و کنار گذاشتن تمامی خواسته‌ها و آرزوهایی که در سر می‌پروریم یا بنا کردن خانه‌ای در خورد پیلِ آرزوها و آرمان‌هایمان برای خود و این سرزمین. به گمانم یکی از بارزترین نمودهای این مسئله را می‌توان در موضوع حجاب دید؛ ساختار سیاسی کنونی اصولاً از توان و ظرفیت لازم برای حل مسئلۀ حجاب برخوردار نیست؛ این ساختار خود این مسئله را پدید آورده است و نمی‌توان از آن انتظار حل این مسئله را داشت. این مسئله و بسیاری مسائل دیگر از زمانی پدید آمدند که تصمیم گرفته شد در معماری ساختار سیاسی کنونی بلند‌پایه‌ترین مقام را به فقیهی بسپارند که طبیعتاً از او نمی‌توان انتظار داشت از ابزارهای حکومتی برای اجرای آنچه که از نظر او و اکثر فقها حکم شرع است خودداری کند؛ آنان که چنین انتظاری از او دارند یا اثر محدودکنندۀ معماری نظام‌های سیاسی را نمی‌شناسند؛ یا فقه را نمی‌شناسند؛ یا چنان از تحول و تغییر در هراس افتاده‌اند که چشمشان را بر تمام واقعیت‌های اجتماعی و سیاسی موجود بسته‌اند و در حالی که شعار امید سر می‌دهند خون ناامیدی را در رگ‌های جامعه تزریق می‌کنند. زمان آن فرا رسیده است که بین دوستی پیل‌بان و خانۀ فرسوده و ناکارآمد موجود یکی را انتخاب کنیم و البته یادمان باشد که معماری نظام‌های سیاسی چه اثر تعیین‌کننده‌ای بر ایجاد و حل مسائل و سرنوشت مردمان یک سرزمین دارد. یا مکن با پیل‌بانان دوستی/ یا بنا کن خانه‌ای در خورد پیل!
