شهریور رسید ...
نسیمی آرام آرام از میان درز پنجره‌ها یواشکی سرک می‌کشه، نسیمی که بوی پاییز رو به ارمغان میاره ...
آفتابی که سوزناک نیست و غروب‌هاش مثل غروب‌های تیر و مرداد، آدم رو دق نمی‌ده تا از راه برسه، بس که روزها کشدار و طولانی‌ان و دیگه حوصله‌ات رو سر می‌برن تا به شب برسی، شب‌هایی که دیرتر وصل می‌شن به روز ...
شهریور سراشیبیِ تابستونه، وقتی میاد یعنی دیگه داریم به آخر خط تابستون می‌رسیم،
به نیمه‌اش که می‌رسی، خنکای عصراش که به صورتت می‌خوره، هُرم داغ تابستون رو دیگه نداره، نوید می‌ده، نویدِ پاییز دوست داشتنی، عبور از طبیعت سبز ... خیالمون رو راحت می‌کنه که تابستون آواز سفر داره!
شهریور همیشه با خودش یه دلشوره به همراه داره، دلشوره و هول و نگرانی ای که برای هرکسی یه جور معنا می‌شه!
شهریور یک پایانِ و یک آغاز، پایانی خنک بر گرما و شاخه های عرق کرده و آغازی برای گذر ...
بله، شاه ماه تابستان آمد ...
@sib365
