یاداشت ِ یک روانشناس گاهی اوقات گمان می‌کنیم با حفظ و نگهدار | سیگنال مثبت🌼🍃
یاداشت ِ یک روانشناس گاهی اوقات گمان می‌کنیم با حفظ و نگهداری کینه‌هایمان، انتقام خود را خواهیم گرفت و موجب خواهیم شد کسی که به ما آسیبی وارد آورده، تاوانش را بدهد. اما این دقیقاً همان چیزی نیست که اتفاق می‌افتد! «خشمگین بودن، مثل این است که جام زهری را بنوشیم و امیدوار باشیم که فرد دیگری بمیرد.» غافل از این‌که، تنها کسی که می‌میرد خود ما هستیم. تمام کینه‌ها، رنجیدگی‌ها، عصبانیت‌ها، سرزنش‌ها، گناه‌ها، تأسف‌ها، داوری‌ها، تلخی‌ها، ناامیدی‌ها، حق به جانب بودن‌ها، نفرت‌ها یا انتقام‌هایی که با خود به دوش می‌کشیم، بین ما و قلب‌های عاشقمان دیوار می‌کشند. وقتی دروازه شفقت قلبی به رویمان بسته باشد، نمی‌توانیم پیام‌آور الهی باشیم؛ همان هدفی که به خاطرش اینجا هستیم، زیرا جراحت‌های ما کماکان یک پایمان را در گذشته نگاه می‌دارند. .اگر قصد داریم به عنوان جنگجویان عشق در زندگی به جلو پیشروی کنیم، نمی‌توانیم اجازه بدهیم که رویدادهای گذشته به مدت خیلی طولانی ما را محصور خود سازند. باید دیگران، و از همه مهم‌تر خودمان را، از زندان گذشته رهایی بخشیم.. @signalemosbat
