دوم، تضمین برای عدم خروج دوباره آمریکا از برجام. حکومت ایران م | سیاست در سایه

دوم، تضمین برای عدم خروج دوباره آمریکا از برجام. حکومت ایران مطرح می‌کند که بازگشت آمریکا به توافق، بدون تضمین، واردشدن به یک فضای ناپایدار و موقتی است.
سوم، زمان کافی برای راستی‌آزمائی برداشته شدن تحریم‌ها.
چهارم، موضوع جدید درخواست بسته شدن پرونده هسته‌ای ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی در رابطه با پیدا شدن آثار مواد رادیو اکتیو در سه سایت اعلام نشده.
به گزارش نورنیوز، پایگاه اینترنتی وابسته به شورای عالی امنیت ملی حکومت ایران، طی سفر ۱۴ اسفند مدیر کل آژانس، رافائل گروسی،به تهران، به وی گفته شده که "در صورت حل نشدن موضوعات پادمانی باقیمانده [منظور بسته شدن پرونده سایت های مشکوک]، توافق در وین امکان پذیر نیست." در ضمن طبق گزارش رویترز توافق شده که سازمان انرژی اتمی ایران تا پایان اسفند ماه جاری توضیحات خود را به گروسی ارائه کرده و وی حداکثر تا ۱۶ خرداد ماه آینده گزارش نهائی خود را تسلیم شورای حکام آژانس کند.
به این ترتیب به نظر می‌رسد اگر در دیگر موارد توافق حاصل شود، "اجرائی شدن" توافق، موکول به متقاعد شدن آژانس نسبت به توضیحات جمهوری اسلامی است و لذا باید تا ۱۶ خرداد برای عملیاتی شدن توافق احتمالی صبر کرد.
بی بی سی:خبرگزاری تسنیم وابسته به سپاه پاسداران در این خصوص می‌نویسد: " در صورتی که طرف غربی درباره موضوعات غیرپادمانی باقیمانده [یعنی سه موضوع دیگر ذکر شده] تصمیم درستی بگیرد و به تعهداتش پایبند باشد، اجرای توافق احتمالی منوط به اراده آژانس برای حل و فصل و پایان بخشیدن به موضوعات پادمانی خواهد بود. تا پیش از آن، طرف غربی نمی‌تواند از ایران انتظاری داشته باشد [که برنامه هسته‌ای‌اش را به عقب برگرداند]." در هر حال، نفس قانع کردن آژانس در این رابطه، با توجه به اینکه جمهوری اسلامی از سال ۲۰۱۹ تاکنون قادر به انجام آن نبوده، مشکلی برای عملیاتی شدن توافق خواهد بود.
تأثیر جنگ اوکراین
از آنجا که روسیه یکی از طرف‌های امضاء کننده برجام است، "احیای آن توافق" قاعدتا به موافقت روسیه نیز نیاز دارد
جنگ اوکراین آثار خود را بر مذاکرات وین آشکار کرده است. روسیه با مانوری غیرمنتظره کل روند مذاکرات را در پرده‌ای از ابهام قرار داده است. سرگئی لاوروف روز ۱۴ اسفند گفت: "ما خواهان تضمین کتبی هستیم ... که روند جاری که از سوی آمریکا شروع شده است به هیچ‌وجه به حقوق ما در خصوص انجام تجارت آزاد و کامل اقتصادی و همکاری در زمینه سرمایه‌گذاری و تکنیکی-نظامی با جمهوری اسلامی [ایران] خللی وارد نمی‌کند."
از آنجا که روسیه یکی از طرف‌های امضاء کننده برجام است، "احیای آن توافق" قاعدتا به موافقت روسیه نیز نیاز دارد. مشکل برآورده شدن این درخواست روسیه، دقیقا مشابه مشکل لاینحلی است که حکومت ایران در مورد درخواست تضمین از آمریکا با آن روبرو شده است. تنها تضمین نسبتا محکم و معتبر در پاسخ به این درخواست روسیه، مصوبه کنگره آمریکاست که آن هم در شرایط موجود، چه به دلیل نگاه کنگره به حکومت ایران و چه درگیری آمریکا با روسیه بر سر تجاوز آن کشور به اوکراین، غیرممکن به نظر می‌رسد.
غیرعملی بودن چنین درخواستی نمی‌تواند از دید حکومت روسیه و دیپلمات کارکشته ای مانند لاوروف پنهان باشد. این امر باعث می‌شود این گمان به وجود بیاید که روسیه در صدد بازی کردن با کارت ایران است به این معنا که در قبال گرفتن امتیاز از آمریکا، از جمله کاهش فشارهای تحریمی، در جهت اعمال فشار بر حکومت ایران برای رسیدن به توافق در وین، همکاری کند. همکاری روسیه با غرب در همین مذاکرات سابقه دارد. اولیانف حدود دو ماه پیش عنوان کرده بود که "روسیه و چین، ایران را متقاعد کردند که برخی خواسته‌هایش را کنار بگذارد". این اظهارات از سوی حکومت ایران رد نشد.
اما به موازات این حرکت روسیه، در یک تحول تازه آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا در مصاحبه ای با بی‌بی‌سی تمایل دولت آمریکا را برای مذاکره با روسیه اعلام و راه دیپلماسی را باز کرده است. وی گفته است: "ما همواره به دنبال فرصت هائی برای دیپلماسی و گفتگو هستیم. ... این کاملا بستگی به پرزیدنت پوتین و روسیه دارد". بطور قطع اگر چنین دیالوگی صورت بگیرد موضوع توافق با ایران و موضع جدید روسیه که توسط لاوروف اعلام شده یکی از مطالب مورد گفتگو خواهد بود. حال اگر مسکو به این پیشنهاد آمریکا پاسخ مثبت داده و حاضر به گفتگو شود، احتمالا احیای برجام موکول به نتیجه آن مذاکرات خواهد شد. و اگر گفتگو بین دو طرف برای رسیدن به یک راه حل برقرار نشود و مسکو هم چنان بر خواسته‌اش پافشاری کند، حتی اگر حکومت ایران با آمریکا به توافق برسد، احیای برجام با عدم مشارکت روسیه در هاله‌ای از ابهام فرو خواهد رفت.