مبارزه نافرمانی مدنی خشونت پرهیز، فقط با هدف پیروزی . ■ | 🔷️👊نافرمانی مدنی ایرانیان👊🔷️
مبارزه نافرمانی مدنی خشونت پرهیز، فقط با هدف پیروزی .
■ اصول دفاع در کف خیابان
قسمت دوم :
برای روشن شدن تصویر کلی از دفاع خیابانی به اصولی از این نبرد توجه می کنیم. موضوع مهم در اعتراضات خیابانی شیوه عمل سرکوبگران هست، که باید متناسب با آن روشهای دفاعی متناسب با میدان عمل و جغرافیای محیط را طراحی کرد.
اصول کار نیروی سرکوب چنین است که با مشاهده شکل گیری تجمع، در فاصله ایی مشخص از آنها صف آرایی کرده و با تهدید و ایجاد وحشت به آنها نزدیک و هشدار میدهد که متفرق شوند. در واقع هدف عملیاتی نیروی سرکوب اینست که تجمع شکل گرفته متفرق شود. سرکوبگران به یک اجتماع بعنوان یک موجود مشخص نگاه میکنند که باید آن موحود را از بین ببرند، و به شخصیت و تفاوتهای فردی و فکریشان توجهی ندارند.
لذا در اولین اقدام با ایجاد وحشت در جمعیت تلاش میکنند تعدادی از تجمع جدا شوند و امار کمتر شود. این مرحله را تا آنجا که برایشان مقدور باشد طول می دهند تا تعداد بیشتری از تجمع فاصله بگیرند و هسته های اصلی تر باقی بمانند.
وقتی جمعیت کم انگیزه و ترسو از تجمع خارج شدند و جمعیت علائم پراکندگی را نشان داد، نبروی سرکوب فشار را تشدید میکند و همراه با دستور به متفرق شدن، جلوتر آمده سعی میکند تجمع متحد مردم را ببشتر پراکنده و بین جمعیت فاصله ایجاد کرده و فضا برای ورود خود به داخل آن تامین کند. وقتی موفق شدند و فضا بین تجمع ایجاد گردید، سرکوبگران تلاش میکنند از موضعی که ضعف شدیدتر و فضا باز وسیع تر هست، وارد تجمع شده و گروه کوچک و اصلی را محاصره و دستگیر و بقیه را پراکنده نمایند، و بدین نحو تجمع متلاشی شود.
اگر در همان گام اول، جمعیت بجای نشان دادن ضعف و ترس متحدتر و تجمع را فشرده تر و منسجمتر کند و گروههای کوچکتر و پراکنده از مبارزان جوان در اطراف تجمع اصلی در حرکت باشند، نیروی سرکوب از پیشروی خودداری کرده و تلاش میکند با ارزیابی شرایط فضای لازم را بدست اورد و با درگیری های محدود اقدام به تهدید و فشار را افزایش میدهد و شاید به گروه های پراکنده جوانان در اطراف تجمع حمله کنند تا ضمن پس زدن آنها -که خطری برای خود می بینند که ممکن است توسط آنها محاصره شوند- سعی می کنند درگیری و اغتشاش و هیاهو ایجاد کرده و جمعیت منسجم را پریشان و پراکنده نمایند. در این مرحله اگر گروههای پیرامونی اقدام به زد و خورد پارتیزانی با نیروی سرکوب کرده و سعی کنند با عقب نشینی و پیشروی نوسانی و مستمر، میدان درگیری را به منطقه ایی دورتر از تجمع اصلی بکشانند؛ در این صورت تجمع اصلی فرصت تقویت و گسترش پیدا می کند. گروه های پیرامونی جوانان در حین مبارزه می توانند سرکوبگران را ضمن پراکنده کردن با کشیدن دنبال خود، به گروه های کوچکتر تقسیم و اقدام به حمله به نیروهای تک افتاده کرده و یکی دو تن از آنها را خلع سلاح و مجازات موثر و البته در صورت امکان تخلیه اطلاعات و فیلم.گرفتن از او کنند. این امر باعث وحشت و عقب نشینی سرکوبگران و کاهش خشونت می شود.
در چنین شرایطی احتمال دارد حکومت سطح خشونت را بالا برده و دست به رفتارهای خشونتبار بیشتری بزند، که در این صورت احتمالا تجمع بخاطر اشوب شدید متفرق شود . در این صورت مبارزه وارد فاز درگیری های خیابانی می شود و مبارزان باید توانمندی و روش جنگ و شیوه عمل سرکوبگران را مشاهده و با سازماندهی نیروی خود اقدام به مقابله کنند.
در چنین شرایطی نکته مهم قابل توجه این است که جنگ فرسایشی به نفع مردم و به ضرر سرکوبگران هست. لذا باید سعی شود بصورت گسترده و پراکنده در سطح شهر و در همه محلات تجمعات پراکنده و پارتیراتی را شکل داد. حرکت تجمعات در محلات مختلف شهر توان رژیم در کشتار وحشت آفرین توسط تک تیراندازان را، که باید در محلی خاص سنگر گرفته و استتار کنند، کاهش دهد.
جایی که نیروی سرکوب کافی حضور ندارد، تجمع را تشکیل و اعلام حضور کرد؛ زمان حضور آنها با درگیری محدود از محل پراکنده و در محلی دیگر با فاصله از محل اول تجمعی جدید را شکل داد. به این شکل کل سطح شهر با همه مردمش درگیر مبارزه میشوند و قطعا حکومت با بکار گرفتن همه نیروهایش حتی بسیجی های محلاتی، باز نیروی کافی برای مقابله نداشته و بمرور فرسوده شده و فضا برای معترضان بازتر میشود و خیابانها و میادین بتدریج به تصرف مبارزان درآمده و امکان تشکیل تجمعات با مشارکت جمعیت هزاران تنی فراهم می شود که هدف اصلی از مباززه خیابانی است .
