٣٣- وَلَمَّا أَنْ جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا و هنگامى كه فرستادگان ما به سوى لوط آمدند به علّت (حضور) ايشان ناراحت شد. وَقَالُوا لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَأَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ گفتند : مترس و غم مدار كه ما تو و خانواده ات را جز زنت كه از باقى ماندگان (در عذاب) است حتمًا مى رهانيم.
٣٤- اِنَّا مُنْزِلُونَ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزًا مِنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ ما بر مردم اين شهر به (سزاى) فسقى كه می کردند عذابى از آسمان فرو خواهيم فرستاد.
بیان : وقتی فرشتگان به صورت جوانان زیباروی بر لوط وارد شدند ، به سبب انحرافی که گریبانگیر قوم بود ، آن حضرت ترسید که مبادا نسبت به آنان قصد سوئی بشود، که اگر چنین اتّفاق بدی بیفتد، قادر به دفاع از آنان نخواهد بود و در برابر میهمانان خود شرمنده خواهد شد. از این رو : سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا لوط به سبب حضور ایشان ناراحت و غمگین شد و راه چاره را بر خود مسدود یافت . امّا فرشتگان به او گفتند : لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ ترس نداشته باش و محزون مشو. حتّی در مخیّله ی خودت احتمال خطر هم مده تا چه رسد به این که وقوع آن را حتمی و قطعی بدانی. برای این که ترس همیشه به خاطر مکروهی پیدا می شود که احتمال وقوعش برود و اندوه و حزن وقتی می آید که آن مکروه واقع شده باشد. سپس فرشتگان خود را معرّفی کردند که رسولان پروردگارند و مأموریتشان هلاکت این قوم فاسق است و کسی یارای دست درازی به آنان را نخواهد داشت. پس چرا قوم لوط به هلاکت رسیدند ؟ برای این که فاسق بودند و فاسق کسی است که از مرز عبودیّت خدا بیرون رفته باشد و این سومین وصف از این قوم است.
در آیه ی ۳۰ لوط ( ع ) آنها را قوم مفسد نامید و در آیه ی ۳۱ فرشتگان آنها را قوم ظالم نامیدند. این اوصاف بیانگر این نکته بود که هیچ امیدی به بیداری و هدایت این مردم نمانده بود کما این که در مقابل مواعظ و انذارهای لوط (ع ) با بی اعتنایی و استهزا برخورد می کردند. لذا خدای متعال اراده فرمود که صفحه ی زمین را از وجود سراسر آلوده ی آنها پاک کند . فرشتگان به لوط ( ع )گفتند : اِنَّا مُنَجُّوكَ وَأَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ ما به طور حتم و یقین تو و خانواده ات را به جز همسرت که از بازماندگان در عذاب است ، نجات خواهیم داد و مطمئن باشید که هیچ گونه آسیبی به شما نخواهد رسید ؛ آنگاه شهر را بر سر مردم خراب کرده ویرانه ی آن را بر جای خواهیم گذاشت. خدای تعالی می فرماید : لَقَدْ تَرَكْنَا مِنْهَا آيَةً بَيِّنَةً لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ ما از این قریه تنها علامتی روشن باقی گذاشتیم، برای مردمی که تعقّل دارند تا از نافرمانی خدا ترس پیدا کرده اهل تقوا بشوند و برای آنان مایه ی عبرت و انگیزه ی حرکت در راه حق باشد و بدانند که خروج از مسیر فطرت و دیانت موجب سقوط و هلاکت است .
