{در مصر باستان، تصور می کردند اشخاص مو قرمز، تحت کنترل ست (set) یا 《تیفون》 (typhon) خدایان جهان زیرین هستند. به کودکان مو قرمز، طلسمی داده می شد تا آنها را از ربوده شدن توسط خدای پلید محافظت کند. در روسیه معتقد بودند افراد مو قرمز دانش سحر و جادوی بیشتری نسبت به دیگران دارند؛ از این رو این افراد غالبا مورد تنفر بودند. }(کتاب فرهنگ سمبل ها، اساطیر و فولکلور گرترود جابز ص ۲۳۸)
گفته می شد که موهای قرمز در اروپای مسیحی نشانه جادوگری محسوب می شده است. و اغلب برای متهم کردن یک فرد به جادوگری کافی بوده است.
Malleus Maleficarum
(رساله چکش جادوگران نوشته هاینریش کرامر کشیش قرن پانزدهم در آلمان) جادوگران را دارای موهای قرمز و چشمان سبز می داند.
در منابع قرون وسطایی و پیشین نیز خواص جادویی خاصی را به ساختار بیولوژیکی افراد مو قرمز نسبت می دهند. متون لاتینی در قرن سیزدهم بیان می کردند که خون یک مو قرمز می تواند مس را به طلا تبدیل کند. گفته می‌شود که از چربی یک مرد مو قرمز می‌توان برای ساختن سم استفاده کرد و از ادرار پسران مو قرمز برای ساختن رنگ برای شیشه‌های رنگی استفاده می‌شود.
ادامه...
@soltannasir
