وطن
(با ترجمه فارسی)
ای‌وطن، آچ قوجاغو تا کی قوجاغلیاخ بئلاوی
کوره‌وَرلوغ‌لرو اوخشئیاخ، بیته آغلیاخ بئلاوی
(بگشای آغوشت را ای وطن تا در آغوشت کشیم
دردت را مویه کنیم و از غمت بگرییم)
آو یِتیم اوشاغ‌تئکی، کی هامی خَل کورئخدئریش
باشو قو گوسگئمئزه، سینه‌یه باغلیاخ بئلاوی
(چون کودک یتیمی که همه نهیبش زنند
پس سرت را بر سینه‌مان بگذار تا بفشاریمت)
اوت ووُرئلمی جانوُوه، یانمی گُل و باغ و برو
قو تا پاموغ گَتئراخ، بغضئنه یاغلیاخ بئلاوی
(آتش به جانت افتاده و باغ و بستانت سوخته
بگذار تا با پنبه‌ی مملو از بغض، آغشته‌ات کنیم)
اوْلمیشاو سیاوشو قانه باتن قره ساچی
گه اوتی شَکَتلوغ آل تا کی تَراغلیاخ بئلاوی
(چو گیسوان به خون غلتیده‌ی سیاوش گشته‌ای
بنشین و کمی بیاسای تا تو را شانه کنیم)
آبو آججی عُمرئمئز، قوربان او شیرین آروُوه
قو تا جان وئراخ سَنه جانه قوناغلیآخ بئلاوی
(عمر تلخ ما فدای نام شیرین تو باد
بگذار تا فدایت شویم و جان قربانی‌ات کنیم)
اِی که گۆز تیکمیشآو ایرانو قئزئل تورپاغئنه
قومه قارپوز تئکی بو چئلله پیچاغلیاخ بئلآوی
(ای که به خاک زرین ایران چشم طمع دوخته‌ای
نگذار که چو هندوانه‌ی یلدا چاقویت زنیم)
