حسین نمازی ترجیح داد فصل عروسی قسمت آخر سریالش، «سیاه چاله»را | سرنا نیوز
حسین نمازی ترجیح داد فصل عروسی قسمت آخر سریالش، «سیاه چاله»را با ترانه «پشت درای بسته»معین برگزار کند.نه دیالوگ خاصی،نه اتفاق غیر منتظره‌ای. به جز چند شوخی تصویری مثل ور رفتن با آباژور روی میز توسط بندری (سعید نعمتی)به یاد اتاق بازجویی و پرخاش سرگرد (رضا بهبودی) یا اسکناسی که رستم (مهران احمدی) با پایش سُر داد تا در خلوت بچپاند توی جیبش.نگاه‌های عاشقانه دزدکی عروس (الناز حبیبی) به داماد (مجید نوروزی). . پتانسیل رقص‌آوری ترانه شش و هشت معین برای شور و شادی پلان‌های بزن و بکوب واقعاً کفایت می‌کرد.کلی رقص با نمک نشان دادند و آسمان هم نتپید! . همین چند وقت پیش، برادران محمودی نام ترانه «پوست شیر» ابی را برای سریال‌شان وام گرفتند.زیرکانه هم آن را روی سکانس تراژیک قتل دلخراش ساحل و بعد روی تصاویر انزوای نعیم در حیاط زندان گذاشتند. دیگر بعید می‌دانم بینندگان این سریال هر وقت پوست شیر ابی را پِلِی کنند، به یاد این سریال دلشان نلرزد. . صبر کنید!راستی شما هم هنوز که «دل دیوانه» ویگن را گوش می‌دهید،یاد اشک‌های فروتن در «شب یلدا» می‌افتید؟من که این جوری‌ام! اول تابلوی برنامه پرواز هواپیماها می‌آید پیش چشمم. فروتن که عشق بی‌وفایش گذاشته رفته با آقای شریف ریخته روی هم. در مسیر فرودگاه به خانه، توی جاده بارانی می‌راند و بغضش با صدای ویگن می‌ترکد.بعد بی‌هوا،سرخوشانه یاد حلقه زدن مضحک عطاران با ترانه فتانه می‌افتم! . بهداد که در «نیمه شب اتفاق افتاد»، برای دزدیدن قاپ رویا نونهالی، «اومدی صداتو قربونِ»ستار را می‌خواند! اصلاً ترانه کدام خواننده، قد «وای که چه حالی دارم»شهرام شب‌پره روی سکانس رقص دو دقیقه و خرده‌ای «جاده خاکی»، در موقعیت متناقضی،همزمان به گریه و خنده می‌انداختمان. دست کم کارکردش از «ای قشنگتر از پریا»در «مصادره»بهتر بود! . شک ندارم «دلشدگان»،بی نوای ملکوتی شجریان انقدر رنگ نداشت.یا «نیلوفرانه»افتخاری چه حس و حالی داده به «لیلا»،همایون که چه دلبرانه بار دراماتیک «رگ خواب» را بالا برده، صدای دلنواز اصفهانی در «ارمغان تاریکی»و محسن چاوشی که تماشای «سنتوری» و «شهرزاد» بی او، گویی اعجازی کم داشته باشد! . علیرضا قربانی در «شب دهم»، فریدون پوررضا در «پس از باران»، رضا بهرام در «ممنوعه» و بی‌تکرارهای دیگر. اما خب! حکمتش چیست همچنان بعدِ چهار دهه، فیلم‌ها و سریال‌های ما برای جواب گرفتن و نوستالژی بازی‌های آنچنانی هم که شده، متوسل به پلی لیست رفته‌ها و دور از وطن‌ها می‌شوند؟!
