. « از سهروردی تا سپهری»، بیست و چهارمین فرزند معنوی ام، دیرو | سروش دباغ
.
« از سهروردی تا سپهری»، بیست و چهارمین فرزند معنوی ام، دیروز به همت نشر « سهروردی» در کانادا منتشر شد؛ این کتاب به رفیق گرمابه و گلستانی تقدیم شده که اولین بار به اتفاق، 24 سال پیش بر سر مزار سپهری در « مشهد اردهالِ» کاشان حاضر شدیم و تا نیمه شب « هشت کتاب» و « دیوان شمس» خواندیم. « یاد باد آن روزگاران یاد باد». خرسندم که ششمین اثرم در حوزه سپهری پژوهی و عرفان پژوهی، پس از « در سپهر سپهری»، « فلسفه لاجوردی سپهری»، « حریم علف های قربت»، « آبی دریای بیکران» و « نبض خیس صبح» سر بر می آورد و پیش روی علاقه مندان قرار می گیرد. دوستان علاقه مند می توانند کتاب را از طریق لینکی که در کانال تلگرامی من قرار گرفته، تهیه کنند.
اگر موافق تدبیر من شود تقدیر، اثر جدیدم در حوزه نواندیشی دینی، تحت عنوان « بر زمین فقه، در هوای اخلاق» که متضمنِ تاملات و مکتوبات نگارنده طی یک دهه گذشته درباره ربط و نسبت میان فقه و اخلاق و موضوعات و مصادیقی چون حجاب، ارتداد، ازدواج عرفی، سبّ نبی، رقص... و مفاهیمی چون « الیناسیون دینی» است، طی دو ماه آینده منتشر می شود و پیش چشم مخاطبان قرار می گیرد.
فقراتی از مقدمه « از سهروردی تا سپهری» به قرار زیر است:
"طی سالیان گذشته، جهت تعیین مراد از آنچه تحت عنوان سلوک مدرن در روزگار کنونی تعبیر میکنم، مفاهیمی چند را وام کرده و بهکار بستهام؛ ازجمله: سالک مدرن، متافیزیک نحیف، تنهایی معنوی، کورمرگی، مرگ هراسی، ایمان آرزومندانه، ایمان شکاکانه، ایمان از سر طمأنینه، الیناسیون دینی و طنز الاهیاتی. در اثر پیش رو، به قدر وسع کوشیدهام جهت ایضاحِ بیشتر حدود و ثغورِ سلوک مدرن به روایت خویش، دوگانههای سالک مدرن/ سالک سنتی و تنهایی معنوی/ تنهایی تلخ را بکار بندم و بسط دهم. به تعبیر منطقیون، «تعرف الاشیاء باضدادها»؛ پدیدهها را به واسطه امور متضادّ، بهتر میتوان شناخت. در مکتوبات پیشین، کوشیدهام به قدر وسع، به سراغ سهراب روم و مضامین و مقولاتی چون خدا، هیچستان، باد، باران، مرگ، غم، تنهایی، عشق، غفلت، غرب، زن، زمان … را بر رسم و به تفصیل روایت کنم. در ادامه این سفر دل انگیز، کند و کاوی تطبیقی در پیش گرفتهام.
در جستارهای ده گانه پیش رو، به سر وقت پنج سالک سنتیِ ساکنِ جهان رازآلود رفته و از ربط و نسبت و اشتراکات وافتراقاتِ مؤلفههای زیست-جهانِ آنها با نظام معنویِ سپهری سراغ گرفتهام: سهروردی، عطار، سعدی، مولوی و حافظ. در ادامه، پنج سالک مدرن را انتخاب و اختیار کرده و به تطبیق مؤلفههای اگزیستانسیل آثارشان و نظام سلوکیِ سپهری، همت گماردهام: یونگ، هایدگر، فروغ، شاملو و اکهارت تُله. پای نهادن در این سفر درازآهنگِ اگزیستانسیلِ تاریخی طی یکسال گذشته، برایم سخت مغتنم، زیر و زبر کننده، روحنواز و بصیرتزا بوده است....پس از جستارهای ده گانه فوق، بخش ضمایم در میرسد. حسنِ ختامِ این سفر اگزیستانسیل، «پشت حوصله نورها: مروری بر گفتمانهای عرفانی و روشنفکری دینی در شعر مدرن ایران» و «اندوه فلسفی، اندوه عرفانی»، دو مصاحبه اخیر با نگارنده است. به سبب تناسب مضامینِ مصاحبهها با محتوای فصول، در انتهای کتاب گنجانده شدهاند...
خرسندم که «از سهروردی تا سپهری»، بیست و چهارمین فرزند معنویام، پس از «غربت و غرابت اسپینوزا» که بهار امسال سربرآورد، در تابستانِ ۱۴۰۰، آخرین سالِ سده شمسیِ کنونی متولد میشود و پیش روی مخاطبان و علاقه مندان قرار میگیرد. امیدوارم خواننده این اثر، از لابلای سطور و نجواهایِ نگارنده با سالکان سنتی و سالکان مدرن در درازنای تاریخ، زیر و زبر شدنها، قبض و بسطهای اگزیستانسیل و روند و آیندهای آونگ آسایش را رصد کنند و دریابند و در پی شنیدنِ «آواز حقیقت»، «به خلوت ابعاد زندگی» سفر کنند و «همنورد افقهای دور» گردند و «ریه را از ابدیت پر و خالی» کنند و «حضور هیچ ملایم» را بچشند و مزه مزه کنند."
https://www.instagram.com/p/CR4KxMtK66q/?utm_medium=share_sheet