۲) كميل بن زياد می‌گوید: اميرالمؤمنين على بن ابى طالب (ع) دست | حسین سوزنچی
۲) كميل بن زياد می‌گوید: اميرالمؤمنين على بن ابى طالب (ع) دست مرا گرفت و به بيابان برد، چون به صحرا رسيد نفس عمیقی كشيد و فرمود:
... بلى زمين تهى نماند از كسى كه حجّت بر پاى خداست، يا ظاهر و مشهور است و يا ترسان و پنهان از ديده هاست. تا حجّت‌های خدا باطل نشود و نشانه هايش از ميان نرود، و اينان چندند، و كجا جاى دارند؟! به خدا سوگند اندك به شمارند، و نزد خدا بزرگمقدار. خدا حجتها و نشانه هاى خود را به آنان نگاه مى دارد، تا به همانندهاى خويشش بسپارند و در دلهاى خويشش بكارند. دانش، نور حقيقت بينى را بر آنان تافته و آنان روح يقين را دريافته و آنچه را نازپروردگان دشوار ديده اند آسان پذيرفته اند؛ و بدانچه نادانان از آن رميدهاند خو گرفته. و همنشين دنيايند با تنها، و جانهاشان آويزان است در ملأ اعلى. اينان خدا را در زمين او جانشينانند و مردم را به دين او مىخوانند. وه كه چه آرزومند ديدار آنانم؟ كميل! اگر خواهى بازگرد.
نهج‌البلاغه، حکمت ۱۴۷ (ترجمه شهيدى، ص388)؛ تفسير القمي، ج1، ص359؛ الغارات (ط - الحديثة)، ج1، ص153؛ الغيبة للنعماني، ص136؛ الخصال، ج1، ص187؛ كمال الدين و تمام النعمة، ج1، ص291 و ...
این حدیث در بسیاری از منابع اهل سنت نیز آمده است؛ از جمله: العقد الفريد (ابن عبد ربه أندلسي م۳۲۸)، ج2، ص82؛ الجليس الصالح الكافي (معافی م۳۹۰)، ص584؛ حلية الأولياء (ابونعیم اصبهانی م۴۳۰) ج1، ص80؛ الفقيه والمتفقه (خطيب بغدادي م۴۶۳) ج1، ص183؛ إحياء علوم الدين (غزالی م۵۰۵) ج1، ص72؛ المجموع اللفيف (أبوجعفر أفطسي م۵۱۵)، ص۳۵؛ التذكرة الحمدونية (أبوالمعالي بغدادي م۵۶۲)، ج۱، ص۶۸؛ تاريخ دمشق (ابن عساكر م۵۷۱) ج14، ص18؛ ج۵۰، ص۲۵۳؛ صفة الصفوة (ابن جوزی، م۵۹۷) ج1، ص123؛ جامع المسائل (ابن تيمية م۷۲۸) ج5، ص53؛ تهذيب الكمال في أسماء الرجال (مزی م۷۴۲) ج24، ص221؛ تذكرة الحفاظ (= طبقات الحفاظ؛ للذهبي م۷۴۸) ج1، ص15؛ كشف الكربة في وصف أهل الغربة، (ابن رجب حنبلي م٧٩٥)، ص۳۲۳؛ و...
