حرف آخرم را اول می‌زنم. فیلم پرواز ممنوع یک فیلم پسرانه‌ی خیلی | جنبش سینمای استراتژیک
حرف آخرم را اول می‌زنم. فیلم پرواز ممنوع یک فیلم پسرانه‌ی خیلی خوب بود.
در روزگاری که مادرها پسرها را لوس بار می‌آورند! در روزگاری که بازی پسرها تبلت و گیم است! در روزگاری که مادرها اجازه کوچه رفتن و گل کوچیک بازی کردن هم به پسرها نمی‌دهند! در روزگاری که تربیت راحت‌طلبانه همراه با رفاه، تبدیل به الگوی تربیتی شده است! در روزگاری که پسرها مرد بار نمی‌آیند! در روزگاری که ترسو بار آوردن بچه‌ها مد شده است! در روزگار سند بیست سی‌ها و حذف روحیه جهاد و شهادت از کتاب‌ها!
ساخت چنین فیلمی از چند شیربچه با سر نترس، فوق العاده است.
از جهت ارئه الگو و رؤیاسازی برای پسران نوجوان واقعا خوب بود. گرچه گاهی دیگر خیلی نترس بودند!
شخصیت پردازی‌های فیلم را پسندیدم. شخصیت مادر و حتی انتخاب نوع حجابش در فیلم واقعا خوب بود.
اما کاش پسر نقش اول فیلم، تک فرزند نبود... همین فیلم‌ها جای پرداختن به نگاه صحیح برای موضوع جمعیت است.
جدای از این فیلم، کاش حواسمان به دخترها هم باشد. به رؤیاسازی و الگوسازی برای آن ها که در این زمینه خلاء جدی داریم...
فیلم را تا فردا شب می‌توانید رایگان در سایت عماریار ببینید. ammaryar.ir
