«وَلَايَةُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ حِصْنِي فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِي أَمِنَ مِنْ عَذَابِي» (ولایت علی بن ابی‌طالب(ع) دژ تسخیرناپذیر است که هرکس وارد آن بشود، از عذاب الهی ایمن است.) llink.ir/8fmg
« #کلمه_توحيد» يا «ولايت علي(ع)» کدامیک حصن است؟
در نقل روایت اول، حضرت فرمودند: اين کلمه را نیز اضافه کنيد: «بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا»: کلمه توحيد که حصن خداست، يک شروطي دارد، و من يکي از آن شروط هستم؛ يعني زمانی وارد حصن خدا مي‌شويد، که #ولايت من را بپذيريد.
« #حصن» به معنای دژ و پادگانی تسخیر ناپذیر است.
و چون نماد و معیارِ ولایت ( #سیاست_دینی،) «تنوره‌ی کوه آتشفشان» است؛ پس امام معصوم یا ولی فقیه، در حدود الهی ممحض شده تا آنجا که خودش دیواره‌های آتشفشان می‌شود و به‌گونه‌ای عمل می‌کند که مردم تجسم دین و قرآن را در او ببینند و با نگاه بر او از حدود الهی عدول نکنند. پس این چنین، حصن ما می‌شود.
چنین حکومتی، از ثبات بسیار بالایی برخوردار است.
فتنه‌ها و آزمایش‌های الهی، فوران آتشفشان ایجاد می‌کند؛ اگر کسی حدود الهی را برنتابد و از آن طغیان کند، از آتشفشان بیرون می‌ریزد. اما چه باک! هر قدر ریزش‌ها در حکومت دینی بیشتر باشد، دامنه‌های این قله‌ی #آتشفشان است که قطورتر می‌شود. وقتی مواد مذاب، پر سر و صدا و همراه با غبار و دود فراوان به بیرون ریخته و در دامنه سرازیر می‌شوند، آرام آرام سرد شده و خاموش می‌شوند؛ این سنگ‌های داغِ سرد شده، دیگر امکان بازگشت به داخل کوه را ندارند؛ نیست می‌شوند.
و البته، ویژگی اساسی این نوع از حکومت اینجاست که همواره رویش‌ها از ریزش‌هایش بیشتر است.
#سیاست_دینی_همان_ولایت_است
الهام گرفته از «رو‌یکرد ولایت‌مدار» از روی‌کردهای #کرسی_نظریه_پردازی #کلبه_کرامت؛ ملاحظه کنید:
