بخشی از بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده 'مجذوبعلیشاه' | کتابخانه تصوّف و عرفان
بخشی از بیانات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده "مجذوبعلیشاه" اعلی‌الله‌مقامه‌الشریف
صورت فکریّه و مصافحه جزوه ۱۸۰ - بتاریخ ۴ شهریور ۱۳۸۹
☆ بعضی سَلاسل، از قدیم اینگونه اشتباه می‌کردند که توجّه نداشتند این به یادآوردن عمدی نیست و خودبه‌خود است و بنابراین بطور عمدی این کار را می‌کردند که ایمانشان تقویت بشود. منتها این اشتباه است. برای اینکه این کار به‌تدریج تبدیل به یک نوع تخیّل، یک نوع بُت‌پرستی می‌شود. ولی خودبه‌خود، اگر به یاد بیاید، هم علامت نیرومندی ایمان است و هم موجب نیرومندی ایمان می‌شود. منتها بعضی‌ها فکر می‌کنند حالا که بطور خودکار نمی‌شود، ما به خود فشار بیاوریم، بطور عمدی اینکار را بکنیم. امّا این مفید نیست و حتّی گاهی ممکن است مُضرّ هم باشد. باید سعی کرد دلبستگی، ایمان و اعتقادِ به اثر و به اساس، تقویت بشود تا آن حالت، خودبه‌خود، ایجاد شود. مثلاً فرض کنید یکی به شما یادگاری داده است اگر به آن شخص و به این یادگاری، علاقه‌مند باشید، تا یادگاری را ببینید، خودبه‌خود یاد او می‌کنید. ضمناً، اگر مُرده باشد، برایش فاتحه‌ای می‌خوانید. بنابراین، در اینجا، باید دقّت کرد که به یاد آوردن دیگری، علامت قوّت ایمان است، نباید برای قوّتِ ایمان این کار را کرد. مَعلولِ آن است، نه علّتِ آن.
