ایشان در دوّم ذیقعده سال ۱۳۳۷ قمری (هفتم مرداد ماه ۱۲۹۸ شمسی) در قوچان متولد شد. در دوران کودکی مقدمات علوم ادبیه را فرا گرفت، و برای امرار معاش در رشته‌ی الکترونیک به ادامه‌ی تحصیلی مشغول و به اخذ مدارکی در این رشته موفق شد.
در عین حالی به دنبال تحصیلی علوم اسلامی، نزد مدرسین محلی دوره عالیه‌ی علوم نقلی و ادبی را طی کرد.
در علوم عقلی فلسفه مشاء را نزد اساتید محلی فرا گرفت و برای آموختن حکمت اشراق عازم مشهد شد.
در مشهد از محضر آقای ایسی فلسفه اشراق را فرا گرفت، علوم غریبه را نیز نزد مرحوم ادیب خراسانی آموخت و به ریاضاتی مشغول شد.
ولی عقده‌ی دل با تحصیل علوم ظاهری گشوده نشد و تسکین خاطر با ریاضات مختلفه حاصل نگردید.
¤ لذا در مرداد ماه سال ۱۳۳۸ شمسی به دلالت خالوی خود مرحوم دکتر افتخارالحکماء، که از سالکان راه و مقیم مشهد بود به بیدخت رفته خدمت حضرت آقای صالحعلیشاه طاب‌ثراه مشرف به شرف ایمان گردید.
• پس از رحلت حضرت آقای صالحعلیشاه، در زمان قطبیت حضرت آقای حاج سلطانحسین تابنده رضاعلیشاه، از طرف معظم‌له در ۱۰ جمادی الاولی ۱۳۹۶ قمری (۲۵ اردیبهشت ۱۳۵۵ شمسی) مأذون به اقامه‌ی جماعت فقرا گردید.
هفت سال بعد در ۲۵ رجب المرجب ۱۴۰۳ قمری (۱۹ اردیبهشت ۱۳۶۲ شمسی) با لقب « درویشی ناصرعلی » مأذون و مأمور به دستگیری طالبین و ارشاد سالکان شد.
اما ایّام ارشاد ایشان دیری نپایید و در ۲۱ تیرماه ۱۳۶۶ شمسی مطابق ۱۵ ذیقعده ۱۴۰۷ قمری دعوت حق را لبّیک گفت و به وصال دلدار رسید، و در همان قوچان به خاک سپرده شد.
¤ از ایشان رباعی ذیل نقل شده است:
از دانش خود به قیل و قال افتادم وَز بینش دل به نقدِ حال افتادم
چون حال، جمالِ ذات را شد مِرآت از حیرت دیدِ حال (دل)، لال افتادم
