ماندم به خماری که شراب تو بجوشد
پس مست شود در خم و از خود بخروشد
آنگه دو سه پیمانه از آن مِی که تو داری
با من به بهایی که تو دانی، بفروشد
مستم نتوانست کند غیر تو، بگذار
صد باده به جوش آيد و صد بار بکوشد
وقتی که تو باشی خُم و خُم‌خانه تهی نیست
بایست دعا کرد که سرچشمه نخوشد
مستی نبود غایت تأثیر تو، باید
دیوانه شود، آنکه شراب تو بنوشید
مستوری و مست تو، به یک جامه نگنجد
عریان شود از خویش تو را هر که بپوشد
خاموش پر از نعره‌ی مستانه‌ی من! کو
از جنس تو گوشی که سروش تو نیوشد؟
تو باده‌ى آماده دوشیدنی، امّا...
کو شیردلی تا که شراب از تو بدوشد؟
#حسین_منزوی
به کانال دکتر سوگل مشایخی بپیوندید
@sugol_mashayekhi
