لنز‌های دو نقطه‌ای انفجاری در سلاح هسته ای یکی دیگر از روش‌ه | NEUTRINO_PLUSS
لنز‌های دو نقطه‌ای انفجاری در سلاح هسته ای
یکی دیگر از روش‌هایی که برای فشردگی کره هسته‌ای آمریکایی‌ها در تسلیحات هسته‌ای خود و همچنین در ارتباط با پرتابه‌های هسته‌ای از آن بهره می‌‌بردند، روش لنز‌های دو نقطه‌ای انفجاری بود. در این روش بر خلاف لنز‌های انفجاری دو لایه ای چند ده نقطه ای که پیشتر در پستی به آن اشاره شد، صرفا در دو نقطه یک محفظه، انفجاری رخ می‌‌دهد که شوک ایجاد شده صفحه پرنده‌ای را شتاب می‌‌دهد که در نهایت به کره هسته‌ای برخورد کرده و کره را فشرده می‌کند تا به وضعیت فوق بحرانی برسد. در این روش دو نقطه انفجار (به مانند لنز‌های انفجاری) مستقیما بر کره متصل نیستند، بلکه از دو نقطه بیرونی انفجار آغاز شده و کره هسته‌ای در وسط محفظه شناور است! به دلیل عدم استفاده از مقدار فراوان مواد فوق انفجاری در قالب لنز‌های انفجاری در اطراف کره هسته ای، مکانیزم لنز‌های انفجاری دو نقطه‌ای بسیار به کوچک سازی بمب کمک می‌کند و بدین روی از این روش در پرتابه‌های هسته‌ای در قالب توپخانه هسته‌ای بسیار استفاده می‌‌شد (به تصاویر بالا توجه شود). در این روش هم به مانند دیگر روش ها از کمی هم سوخت همجوشی در مرکز کره هسته‌ای بهره گرفته می‌‌شود که قدرت انفجاری را با تولید فلاکس نوترونی عظیمی افزایش می‌‌دهد. دو نقطه بودن لنز‌های انفجاری باعث کاهش عرض و افزایش طول و بدین روی شکل بیضوی بمب می‌‌شود! استفاده از شکاف هوایی که در دیگر طرحهای بمب هسته‌ای هم (به مانند طرح سلاح هسته‌ای ایران در پروژه آماد) قابل رویت هستند، میتواند بازده بمب را تا ۲.۵ برابر بمب‌های بدون شکاف هوایی (با همان مقدار اورانیوم یا پلوتونیوم) به دلیل امکان برای شتاب گیری صفحه پرنده افزایش دهد! از چنین طراحی هایی (لنز‌های دو نقطه‌ای انفجاری) یا مشتقات آن همچنین برای مرحله اول بمب‌های گرما هسته‌ای (هیدروژنی) در زرادخانه تسلیحاتی آمریکا استفاده می شود!
