روزهای سختی را پشت سر می‌گذاریم و در چنین روزهایی، امیدوار بود | Taghche
روزهای سختی را پشت سر می‌گذاریم و در چنین روزهایی، امیدوار بودن و امیدوار ماندن، سخت است. هرچند امیدواری احتمالا تنها محرکی است که می‌تواند ما را به ادامه‌دادن، خسته‌نشدن و پا پس‌نکشیدن ترغیب کند. امیدواری با تعاریف معمول البته جایی در این میان ندارد و چنین امیدوار بودنی، بیشتر به ساده‌لوحی و ساده‌انگاری شبیه است. اگر تعریفمان را از امید، دوباره شکل دهیم، آن‌وقت شاید امیدوار بودن، چندان هم سخت به نظر نرسد.
«امید را آن‌قدر انتزاعی و رویایی نبینید. امید یعنی خود را در معرض یک پروژه قرار دادن. پروژه‌ای تعریف می‌کنید، مسیر انجامش را طراحی می‌کنید و هدف‌هایش را مقابل‌تان ترسیم می‌کنید. این پروژه است که امید را می‌سازد. ما امیدواریم تغییر کنیم و تبدیل به چیز بهتری بشویم. تا وقتی برای تبدیل شدن به این چیز بهتر مسیر مشخصی را معین نکنیم و بعد وارد این مسیر و سختی‌ها و موانع پیش‌بینی‌ناپذیرش نشویم، چیزی تغییر نمی‌کند. این پروژه است که امید را می‌سازد».
متن کامل این یادداشت: معرفی کتاب‌هایی دربارهٔ امید
