مَـچَ دَوَستَم حد و حودودی رعایت بکرم کورَه کورونا کرا مابین دْرِ شو
سوزَن ویررون مَبَرشو
یِنَکی اشتن خونوادَه بینایَ کری نَ واتشَ: من و چمْ شو بی شیوارَ زندیگی یی دارم؛ هَمَ چَمَ زندیگی حَسرتی هَرْن، جیر و کفا موهیبت، شاری، بندی ویرها بِ، رَد آبِن و ای شیوَیی. اینتاسی چم شو دپرسمونی کَردْمَ و چِ جواو وییر مْ نیگَرونش کردَ. دپرسمَ: ایوَختی م و اشتْ دِ دِ٫ما٫ نَنَ دریا کو بیوینی کرا غْـرقْابیـیَم، کی را آرَسی؟ و اَ زوتیکی جَواوش دوئَ کْ: مَلیمَ چْـم دِ دِ زا، چون مْ زْندَشَ؛ پیل آکَردَشَ و وییَر زمتون م را کَشَ شَ!
اَ روزی دا الان وییر آتَشی و ناراحَتیمَ؛ مْنَ بوا چْ بْکَرْم؟
ماسک بزنیم فاصله ها را رعایت بکنیم کرونای کور دارد از بین می رود
واکسن هم یادتون نره
زنی به مشاور خانواده گفت: من و همسرم زندگی کم نظیری داریم؛ همه حسرت زندگی ما رو میخورند، سراسر محبت، شادی، توجه... گذشت و هماهنگی. اما سوالی از شوهرم پرسیدم که جوابش مرا سخت نگران کرده است. پرسیدم: اگر من و مادرت در دریا همزمان در حال غرق شدن باشیم؛ چه کسی را نجات خواهی داد؟ و او بی درنگ جواب داد: معلوم است، مادرم را؛ چون مرا زاییده و بزرگ کرده و زحمت های زیادی برایم کشیده!
از آن روز تا حالا خیلی عصبی و ناراحتم، بمن بگویید چکار کنم؟
مشاور جواب داد: شنا یاد بگیرید!
همیشه در زندگی روی پای خود بایستید حتی با داشتن همسر خوب!
بجای بالا بردن انتظار خود از دیگران؛ توانایی خود را افزایش دهید...
منبع: فضای با در و پیکر مجازی
عمو حسین صفری سیدآبادی دو شنبه ۱۴۰۰٫۹٫۲۲ علی آباد جنوبی
