. ما باید از درون بزرگ شویم و از بیرون، عادی، معمولی و ساده به | تا به اقیانوس
. ما باید از درون بزرگ شویم و از بیرون، عادی، معمولی و ساده به نظر برسیم یعنی انسانها از ظاهر ما نتوانند تشخیص دهند که ما در مسیر معنوی هستیم یا نه. (برخی افراد در عرفان و معنویت وجود دارند که فقط ظاهر معنوی دارند اعم از ریش و لباس و مو و مدال و گردنبند و انگشتر و ....) ایگو با معمولی بودن، ساده و عادی بودن کاری ندارد. او می خواهد بدرخشد، به چشم بیاید، دیده شود، مورد توجه قرار گیرد و ... معمولا وقتی انسانها در درون شان چیزی نداشته باشند، در بیرون، خود را با چیزهای سطحی و ظاهری مشغول نگه می دارند. بدترین حالت این قضیه زمانی است که ایگوی غرور عرفانی دست بالا را در زندگی فرد دارد. به همین خاطر، چنین اشخاصی نه می توانند زندگی معمولی مثل انسان های دیگر داشته باشند و نه یک زندگی معنوی مثل انسان های روحانی معنوی.
