فرم یا پومسه چیست؟ فرم یکی از مهمترین جنبه های آموزشی هنرها | ᗩᖇTᗩ TᗩᕮKᗯOᑎᗪO
فرم یا پومسه چیست؟
فرم یکی از مهمترین جنبه های آموزشی هنرهای رزمی میباشد. فرم مجموعه ای از حرکات کلاسیک تکواندو، شامل تکنیکهای ایستادن، دست، پا و جابجایی است که بر اساس منطق طراحی شده اند.
تاریخچه فرم ها به قدمت هنرهای رزمی است و هیچ هنر رزمی وجود ندارد که فرم نداشته باشد. در زمانهای باستان که هنرهای رزمی به صورت مخفی و انفرادی تمرین میشد هنرجویان جهت تمرین تکنیکها و مبارزه ناگزیر به اجرای دفاعها و حملات در مقابل حریف فرضی بودند. بدین ترتیب فرمهای اولیه پا به عرضه حیات نهادندوبه تدریج فرمهای برتر اساتید زبردست توسط شاگردان آنان در نقاط مختلف آموزش داده شده. این اولین مرحله در استاندارد فرمها بود. با تشکیل سبکهای متفائت توسط اساتید تراز اول فرمهای هم سطح به شکل یکسان بین هنرجویان آن سبک تمرین میشد. فرمهای تکواندو پس از قرنها توسط فدراسیون جهانی تکواندو در سال 1977 میلادی مطابق با 1356 خورشیدی یکسان و استاندارد گردید. در حال حاضر بیش از 202 کشور پنج قاره جهان فرمهای تکواندو را طبق استاندارد فدراسیون جهانی تکواندو تمرین میکنند. اگرچه فرمها حاوی تکنیکهای متنوعی هستند با این وجود همگی دارای خواص یکسانی میباشند که سه اصل کلی را در بر دارند. این سه اصل عبارتند از: هر فرم از نقطه یا حالت خاصی شروع میشود و در همان نقطه یا حالت تمام میشود. هر تکنیک بایستی با سرعت و قدرت خاصی که در فرم برای آن معین شده اجرا شود. هر فرم به خودی خود دارای ارزشهای فیزیکی و روانی مخصوص به خود است.
با پیشرفت هنرجو فرمها پیچیده تر و مشکل تر میشود و تنها پس از تمرین فراوان هر فرم(حداقل 300 بار) و موفقیت در آزمون میتوان فرم بعدی را آموزش داد. با اندکی توجه به فرمهای تکواندو درمیابیم که همگی با تکنیک های دفاعی و از سمت چپ شروع میشود.
با در نظر گرفتن اینکه فلسفه پیدایش و تکامل هنرهای رزمی، دفاع از حق حقیقت و نیز دفاع از مظلوم و ستم دیده ، مسئله شروع فرم ها روشن می گردد.
فرم یعنی مبارزه با فرضی، با تکنیکهای ترکیبی دست و پا، همراه سرعت و قدرت. اجرای این تکنیکها، به‌صورت استاندارد و کلاسیک در تمام دنیا یکسان بوده و در کلیه آزمون‌های ارتقاء کمربند، از جایگاه و اهمیت بسیاری برخوردار است. فرم جزو اولین آموزش‌های هر شخص در کلاس تکواندو میباشد و بزرگترین عامل در تشخیص میزان مهارت واقعی یک تکواندوکار، چگونگی اجرای فرم توسط او است.
توانایی یک مربی در آموزش هنر تکواندو، در حقیقی‌ترین شکل آن دارا بودن شاگردانی است که فرمها را خوب و در سطحی عالی اجرا کنند.
همه فرمهای تکواندو با دفاع شروع و با دفاع خاتمه می‌یابند. حقیقتی که در فرمها نهفته است که می‌گوید: در تکواندو هرگز شروع به حمله وجود ندارد. فرم یکی از ارکان مهم تکواندو است که دستیابی به معنای روانی و فکری یک مبارزه صحیح و تمرکز فکر و تقویت مفاصل و ماهیچه‌ها برای بیشترین کارائی فیزیکی شخص و پرورش انعکاس‌های سریع حرکتی و افزایش توانائی‌های واکنش لحظه‌ای در موقع دفاع از خود را به هنرجو نشان می‌دهد. در واقع تکواندو استیل و چگونگی اجرای تکنیکهای پایه را از فرم می‌گیرد و بی‌توجهی نسبت به فرم به این معنی است که هنرجو هیچ‌گونه ارزش و جایگاهی را در تکواندو به دست نیاورده است. در انتها باید عرض کنم استادان واقعی تکواندو فقط در اثر مرور زمان، تمرین مداوم، فکر کردن به چگونگی کار، پدیدار کردن راه‌ها و روش‌های کامل‌تر برای پیشرفت و اعتلای کار بدست می‌آید و لاغیر.
