مادران دادخواه -3 مادران “تیان‌آن‌من”: 'شبح های 4 ژوئن' ف | تقي رحماني
مادران دادخواه -3
مادران “تیان‌آن‌من”: "شبح های 4 ژوئن"
فاطمه گوارایی
@iranfardamag
آنها – این مادران - صد و بیست و هشت زن هستند که حال دیگر کلا‌ن سال شده‌اند. آنها برای روشن شدن حقیقت تاریخی و اعاده حیثیت در باره عزیزانشان مبارزه می‌کنند که در کشتار میدان “تیان آن من” /1 در شبانگاه چهار ژوئن ۱۹۸۹ با دستور دولت چین مبنی بر سرکوب توسط ارتش خلق چین کشته شده‌اند.
پس از انجام کشتار هدف حکومت انکار آن بود. ژنرال جی‌هاوتیان رییس ستاد مشترک ارتش اعلام کرد « حتا یک نفر هم در میدان تین آن من جانش را از دست نداده است.» اما افزود « پیرامون میدان صحنه‌های از ازدحام بوده است» وی با این «شایستگی» به وزیر دفاع ارتقا یافت.
پس از سی و دو سال بدون شک روایت رسمی در باره “تیان آن من” که به گواهی برخی اسناد در روز حادثه، اجساد زیر چرخ خودروهای زرهپوش له شده و بقایای اجسادی که روی زمین مانده بودند با فشار آب به داخل دریچه‌های فاضلاب ریخته می‌شدند، همان است. برای روزنامه دولتی چین « ۴ ژوئن روزی عادی است. در چین هر اشاره‌ای به ۴ ژوئن در رسانه‌ها، مدارس، و بر روی اینترنت مهار می‌شود و در اصل ناممکن است. .... جز برای مادران “تیان آن من”
ژانگ شیان لینگ، زنی که پسرش به هنگام عکس‌برداری از « پاک‌سازی» میدان کشته شده بود و دینگ زلین، دو تن از مادران کشته شدگان برآن شدند که بعد از سپتامبر ۱۹۸۹ جنبش مادران “تیان آن من” را بنا کنند. خیلی زود چو ژان عضو آکادمی علوم هم که پسر مجروح شده‌اش در میدان، در پی فرمان نظامیان برمداوا نکردن زخمی‌شدگان و جلوگیری از تزریق خون به او در بیمارستان درگذشت، به این دو مادر پیوست. آنان همکاری برای پیدا کردن خانواده‌ها و انتشار اسامی قربانیان را آغاز کردند. نه بی رنج، چراکه قدرت حاکم فشار بر آنها را ادامه داد. از همان سال ۱۹۸۹ دینگ زلین و همسرش پیوسته تحت نظر و تعقیب قرار داشتند . آنها سالهاست تحت حفاظ ماموران امنیتی بوده و از کارهایشان اخراج شده اند. همچنین هر سال در ایام مصادف با سالگرد رویداد دولت چین آنان را در خانه‌های‌شان زندانی کرده تا شاید با حصر آنان آن رویداد خونین از حافظه تاریخ پاک شود.
سن اکثر انها بالای هشتاد سال است، موهای‌شان سفید و بدن‌شان ضعیف شده است . به صورت مدام تحت آزارگری‌های مختلف قرار داشته و دارند اما آنها دست از تلاش برنمی‌‌دارندو با وجود هزینه بسیار به تلاش خود ادامه می دهند تا جایی که به "شبح های 4 ژوئن " شناخته می شوند .
خواستها و اقدامات آنها بسیار ساده و طبیعی است :
- آنان از سال 1989 به بعد هر سال نامه ای سرگشاده به کنگره ملی چین می‌نویسند و در آن خواستار انجام تحقیق در باره سرکوب و کشتار، محاکمه مسببان کشتار، حق برگزاری علنی مراسم‌های یادمان برای کشتگان و ثبت این رخ‌داد در کتاب‌های تاریخ، می‌شوند.
- خواهان اعاده حیثیت از عزیزانشان و آشکار شدن همه حقیقت هستند
- درخواست اجازه برگزاری مراسم های یادمان فرزندانشان را در طی این 32 سال داشته و دارند که تاکنون ناموفق بوده اند
- تقاضای پیگیری حقوقی این قتل عام و مجازات عاملان آن را دارند
صدای این مادران امروز بیش از هر زمان دیگری شنیده می شود . دادخواست این مادران امروز دیگر در همه نقاط جهان طنین خود را میاندازد هنگامی که وی جینگ‌شان Wei Jingsheng یکی از مخالفان نامدار رژیم پس از آزادی از زندان به دیدار دینگ زلین – یکی از مادران “تیان‌آن‌من”- رفت و از خواست‌های مادران تین آن من حمایت کرد و یا این که در سال ۲۰۱۰ "لیوشیابو" نویسنده و معترض نامدار چینی (liu xiaobo) نیز در پیامی از زندان برای کمیته نوبل، جایزه صلح نوبل خود را به «شبح‌های ۴ ژوئن» اهدا کرد. بیهودگی تلاش قدرت حاکم که با همه توان می‌کوشد تا این اشباح را از حافظه‌ها پاک کند، مشهود می گردد .
دولت چين با بيان اين كه چنين سخت‌گيريهايي براي حفظ قدرت يك حزب و برقراري ثبات براي ايجاد اصلاحات اقتصادي لازم است تقاضاهاي مكرر براي عذرخواهي آن دولت به خاطر سخت‌گيري‌هاي شديدش را ناديده گرفت. با اين وجود، 111 مادر قربانيان تيان آن من طي نامه‌اي در شامگاه دوازدهمين سالگرد اين حادثه نوشته‌اند:“ما مخالف عدم پذيرش ارزيابي مجدد جنبش سال 1989 تيان آن من و حادثه چهارم ژوئن (14 خرداد) تحت عنوان دست‌يابي به ثبات هستيم“ اين افراد در نامه‌اي كه توسط نيروهاي حامي حقوق بشر در چين به روزنامه‌نگاران ارايه شده است نوشته‌اند:”ما از همه اصلاحات اقتصادي كه رفاه مردم چين را در پي داشته باشد حمايت مي‌كنيم ...اما به شدت با ركود در صحنه سياست مخالفيم.
متن کامل در instant view :
https://bit.ly/2XwJoYs
#لیوشیابو
#تیان_آن_من
#وی_جینگ‌شان
#فاطمه_گوارایی
#شبح‌های_۴_ژوئن
#مادران_تیان_آن_من
https://t.me/iranfardamag
