شرایط داخلی و خارجی در زمان انقلاب ۵۷ ناگهان انقلاب بارید (قسم | تقي رحماني

شرایط داخلی و خارجی در زمان انقلاب ۵۷
ناگهان انقلاب بارید (قسمت اول)

تقی رحمانی

این سلسله نوشته درباره انقلاب ۱۳۵۷ است، انقلابی که به نام انقلاب اسلامی در جهان شناخته می‌شود. بیش از ۴ دهه از این انقلاب گذشته است و به نظر می‌رسد که همیشه باید به‌عنوان یک مساله از زاویه‌های گوناگون مورد بررسی و تحلیل قرار بگیرد.

با توجه به این که در سال ۹۶ عد‌ه ای در خیابان شعار بازگشت به سلطنت را دادند، در برخی از گفتار‌ها و گفت وگوها، بین دوران قبل از انقلاب (دوره پهلوی اول و دوم) و بعد از انقلاب سنجش صورت می گیرد، این نگاه مخالفین و موافقین زیادی نیز دارد.

از طرف دیگر با توجه به ژله ای بودن جامعه مدنی ایران و ناکارآیی حکومت ایران و از آنجایی که اعتراضات پذیرفته و تحمل نمیشود گاه شکل انقلابی میگیرد، البته ظاهراً انقلابی است و در حقیقت به شکل اعتراضی- شورشی است که امکان سرکوبش هم وجود دارد، چون برای تحقق انقلاب خیلی از عوامل در کنار هم لازم است.

البته بین شرایط انقلابی و اعتراضی و انحطاطی و شورشی فرق است.اما بررسی انقلاب ایران تا حدودی معنی شرایط انقلابی را به ما نشان می‌دهد، اما بررسی آن چه که انقلاب اسلامی ۵۷ خوانده می‌شود نیز امری مهم است.

بی گمان انقلاب ۵۷ هنوز موضوعی تاریخی نیست بلکه موضوعی به روز است چرا که تاثیر کوتاه مدت آن هنوز با نظام قعلی و مخالفانش در کشمکش است. هم چنین اضافه کنم که مخالفت با دیکتاوری که روشنفکر و تحصیل کرده و تحقیر کننده است مساله‌ای زمان بردار نیست. امروز شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها این تحثیر دیکتاتوری برای بیشتری از مردم نشان می‌دهد.

مخالفت با نظام فعلی نمی‌تواند مخالفت با مبازران دیکتاتوری محکوم کند چرا که همین مخالفت با حکومت تسلامی و دینی نشان می‌دهد که مخلفت با دیکتاتوری امری معقول است این که چه نظامی در مخالفت با دیکاتور بر می‌اید امری است که به شرایط گوناگون نیز دازد ادی تحقیر شده زمانی که مبارزه می‌کند حقی را فریا می‌زند این که به حقش برسد یا نه موضوع دیگری است، اما حق خواهی او را می‌شود نقد کرد، ولی نمی‌توان نفی کرد.

ادامه مطلب

@mellimazzhabi