. فایل صوتی لو رفته از جلسه #سید‌محمد_خاتمی با اصلاح‌طلبان | تحلیل و رصد
. فایل صوتی لو رفته از جلسه #سید‌محمد_خاتمی با اصلاح‌طلبان که پیش از انتخابات ۱۱ اسفند ۱۴۰۲ برگزار شده است. خاتمی می‌گوید: یکبار هم ما در کنار مردم قرار بگیریم و بگوییم تا این #شورای_نگهبان است دیگر اصلاً در انتخابات شرکت نمی‌کنیم. خاتمی در انتخابات ۱۱ اسفند ۱۴۰۲ شرکت نکرد.
غلامرضا علیزاده (سیاست‌ورز)
المنة لله که جناب خاتمی به این درک از زیست-جهانِ سیاسی خود رسید تا این وضعیت در فرایند انتخابات وجود دارد، مشارکتِ بی‌قید و شرط، دردی را از زخم‌های بی‌پایان فضای رو به احتضار سیاسیِ کشور دوا نخواهد کرد، بل‌که تنها به مثابه‌ی نمایشی خواهد بود که سولون به روی استیج مقابلِ آگورای یونانِ باستان به اجرا می‌بُرد.
عنایت بفرمایید؛ خاتمی در ابتدای سخنان خویش اعتراف کرده که تا بحال برای ماندنِ [ظاهری] در چرخه‌ی تصمیم‌سازیِ کشور، چندتا کُرسی از هسته‌ی سخت قدرت گدایی (دریوزه) می‌کرده، از همین‌رو دریوزگان نام با مسمایی بود که قرمطی به این وادادگان داده بود.
خوب اکنون نباید خودآگاهیِ هرچند دیرگاه خاتمی نسبت به موقعیتِ و وضعیت کنشکری خود و همتایانش را تخطئه کنیم. می‌خواهم باور کنم که او تصمیم گرفته در کنار مردمش باشد. اما سید عزیز! بزرگترین معضل اصلاح‌طلبان و به ویژه شخص جنابعالی این است که نقطه‌ی عزیمت حضورتان از صندوق رای آغاز می‌شود! له یا علیه صندوق، تنها یک نقطه آغازین است. پیش‌تر گفته‌ام که هر که در طول این ۴ دهه، سهم و حصه‌ی بیشتری از خوانِ انقلاب دریافت کرد به همان نسبت می‌بایست هزینه بیشتری پرداخت کند. با مردم بودن؛ خود، حدیث پر آب‌چشمی است که خروجی آن باید سرگرانی‌ات از رخدادهای تلخ کشور باشد. نه آنکه برای موقعیت‌های سیاسی که اوقات حاکمیت را تلخ کرده، پیام همدردی و هم‌آوایی بدهی و در موارد دیگر و احکام قضاییِ احیاناً ناعادلانه سکوت پیشه کنی! فی‌المثل در کنار مردم‌بودن یعنی در خصوص توماج صالحی اظهار موضع کنی، توماج شاید همانند من و شما و دیگرانیِ چند، سیاست را به شیوه‌ای آکادمیک نخوانده و نظریه‌پردازی نکرده باشد! اما یقین بدار که در ذهنیت خویش دردها را شناخته و سوراخ‌موش‌ها را با فریادش بر سر دریوزِگان خراب کرده است.
یا چرا وقتی بزرگترین چشم‌پوشی و اغماض در برابر تخلف شیخ گریان (کاظم صدیقی) در تاریخ انقلاب اسلامی در مقابل چشمان میلیون‌ها ایرانی اتفاق افتاد و زیر فرش حاشا جارو شد، سکوت پیشه کرده‌ای؟
درست است! اظهار مواضعی تند و اثبات همراهی‌ات با مردم، منجر به خاکی‌شدنِ عبای شکلاتی‌ات خواهد شد، و چشمان عیالت را گریان کرده و فرزندانت را در آنسوی دنیا اندوهبار و تورا روانه‌ی گوشه‌ی محبسِ محتسب خواهد کرد؛ اما چاره‌ای نیست، برای جاودانه‌شدن باید هزینه داد نه آنکه فقط از مواهب آن سهم برد و در گوشه‌ی بی‌خبری و بی‌عاری کز کرد و با آن آخوند لوده‌ی تن‌پرور، محمدعلی ابطحی پالوده خورد و با انتشار عکسهای بدون عبا و لباده، ادعای روشنفکری کرد!!
برخیز! هشتاد را که رد کرده‌ای و به‌قدر کفایت خسبیده‌ای، اگر دلت برای مردم و کشور میسوزد که می‌دانم میسوزد، از کنج عافیت خارج شو، نه آنکه در کتاب تاریخ بنویسند: خاتمی سَیدی بود اردکانی! که در بهار سیاست، قشنگ می‌خندید و جوانب شارب را به زیبایی می‌آراست و در خزان آن، در گوشه عافیتش، غمگنانه چشمش را به روی واقعیت‌های تلخ زندگیِ مردم می‌بست... خدایش رحمت کناد!
