مجتبی هاشمی / صادق صفایی بهترین استاد ما بود. با فاصله بهترین بود. در آن سال ها و آن کلاس های بازیگران خیلی
زیادی دیدم که روی صحنه جادو می کردند اما در تدریس بازیگری ناکام و ناکارآمد بودند. درعوض صادق صفایی یک مدرس کم نظیر بود. شأن و جایگاه او در سینما و تئاتر را نباید به همان چند نقش ماندگاری که بازی کرد محدود کرد. از کلاس های او یک تصویر همين طور بی خط و خش در ذهنم مانده که داشت ریزه کاری های بازی مقابل لنزهای مختلف را شرح می داد و حبیب رضایی دوزانو روبه رویش نشسته بود و یادداشت برمی داشت، طوری که ندیده بودم روبروی هیچ کدام از بازیگرهای اسمی تر از او بنشیند. حبیب شاگرد اول ما بود، آگاه به این که برای موفقیت چه می خواهد و از چه کسی باید بخواهد. چند ماه نگذشت که استاد و شاگرد در سینما هم بازی شدند؛ نیمه شب در «آژانس شیشه ای» زیر نور چراغ قوه، دکتر قرص ها را به زور گذاشت توی دهان عباس و گفت: «هر دو ساعت یکی می بلعی...» بعد عباس را گذاشت و رفت. همچنان که چندین و چند بازیگر دیگر را برای این سینما تربیت کرد و گذاشت و رفت...
منبع : صفحه اینستاگرام ماهنامه فیلم امروز
