هرگز گمان نبرده بودم
روزی مرا را به دست باد می دهی
هرگز نخواندم این کتاب بی خط را
در نگاه من این چنین شاد می روی
می روی و هرگز ندیدی که
دلم شکست به دست بی رحمت
هرگز نگفتی این زن تنها
مرحمی بود به جان پردردت
حتی به خوابم نیامدی هرگز
تا ندانم ریا بود هرچه می گفتی
یاد داری که خاطرت مکدر بود ؟!
برسر همین شانه می خفتی
حالا که رفته ای برو بدرود
ای که بافریب عاشقم کردی
برو که دیگر نمی کنم یادت
تو همان بزرگ مرد نامردی
دکلمه و شعر : آزیتا اسفندیاری
موسیقی: حسن شماعی زاده
کانال #تاج_ماه
┏━━━ ━━━┓
https://t.me/tajmah2017
┗━━━ ━━━┛
