سرآغاز سخن :
کلام و کلمه این 2 واژه را با ساحت وجود انسان کدام میانه است که بی ان هیچ است ، کلام که قوام بیابد آدم دشنه می افکند و انتهای سگالیدنش می شود دشنام ، ترجمان دشنه ی کلامی ! همین یک هنر اگر کلام و کلمه را باشد تا غایت برآمدن جان خاکدان کاف شهد نوشی و نیک مآلی اش خواهد بود . براستی چیست کیمیای کلمه و اکسیر کلام ؟
تا مرد سخن نسفته باشد :
براستی جوهر نمودن آدمی سخن و اندیشه است . اندیشه توان آفرینندگی انسان در ساحتی موروار در مقابل هیئت پیل گون آفرینش خداوندیست . باز و باز به هرم و حرمت نهاده ی فزون در جان آدم ، عاقبتی مگر اندیشه اش سزا نیست . بی تأمل و تولید انسان هیچ است و با نشخوارکنندگان سربه سر . گفته اند سخن نشخوار آدمیست ، کاش به گاه نشخوار گردن آدمی چون اشتران دراز بود و مفر تأمل تا روزگاری نسراید " هر سخن جایی و هر نکته زمانی دارد " و نیز " لعنت بر دهانی که بی موقع باز شود ! " ....
دانلود کتاب ز مستان به موسم زمستان ؛ از لینک زیر :
https://www.takbook.com/7c88
