من دختر ماه ام. پرتو های فضایی در رگ هایم جاریست. هر بار که در | دژم"

من دختر ماه ام. پرتو های فضایی در رگ هایم جاریست. هر بار که در سیاهچاله ی زندگی به سوی نابودی میروم، ماه مرا نجات میدهد. مثل امشب. من و ماه حرف های زیادی با یکدیگر داریم. به او گفتم چگونه از پس سختی های دنیای جسمانی بر امدم، گفتم همه ی زمینیان باید بدانند من فراتر از مشکلات زندگی ام هستم، فلسفه اصلی ام در زندگی درخشش تا پایان فروپاشی است. ماه گوش میکرد، از تو هم برایش تعریف کردم که چگونه مثل والی سفید مرا از اقیانوس شیار های مغزم بیرون کشیدی. شهر را از دور می‌نگریم، همه جا خاموش است. ما یک چیز هستیم. من نیمه ی تاریک ماه ام در سه و سی دقیقه نیمه شب.