با همین دیدگانِ اشک آلود
از همین روزنِ گشوده به دود
به پرستو به گل به سبزه درود
سالها می رود که از این دشت
بوی گل یا پرنده ای نگذشت
اژدها میگذشت و نعره زنان
خشم و قهر و عتاب می فرمود
هرگز از یاد دشتبان نرود
آنچه را اژدها فکند و ربود
شاید ای خستگانِ وحشت دشت
شاید ای ماندگان ظلمت شب
در بهاری که می‌رسد از راه
گل خورشید آرزوهامان
سر زد از لای ابرهای حسود
شاید اکنون کبوترانِ امید
بال در بال آمدند فرود...
- فریدون مشیری
سال نو مبارک...
#زن_زندگی_آزادی
کانال اختصاصی تار و سه تار
@tar_3tar
