2019-04-04 09:57:39
دیدگاه
سیل ۹۸ و چند نکته
بخش نخست
مجید علیپور
معلم و مدیر سایت مورخان
۱. بارندگی های غیرمعمول در نوروز امسال باعث به راه افتادن سیل های بزرگ و خانمان براندازی در نواحی مختلف کشور شد که علاوه بر گرفتن جان تنی چند از هموطنان عزیز، خسارت های بزرگی مالی نیز به بار آورد. سیل برخلاف زلزله و آتشفشان ، پدیده ای پیش بینی پذیر و طبعا قابل مدیریت است. از همین رو می توان انتقادات موجود درباره مدیریت بحران (به ویژه در روزهای آغازین و سیل استان گلستان) را تا اندازه زیادی به حق و بجا دانست.
۲. برکناری استاندار گلستان که سعی داشت پشت بهانه «سفر درمانی بابت جراحات شیمیایی دوران جنگ» پنهان شود و به خیال خود منتقدان را در محذوریت قرار دهد از جمله خبرهای خوش در این روزهای سراسر دلهره و مصیبت بود. کمترین تاثیر حضور مسئولان، ارتقای روحیه نیروها و مدیریت هرچه بهتر اوضاع در شرایط بحرانی است. سبک گرفتن این موضوع که می تواند به قیمت جان انسانها و اتلاف مال و سرمایه کثیری از مردم تمام شود گناهی به غایت نابخشودنی است. امیدوار باشیم که برخوردهای مقتدرانه و بدون تعارف با آن دسته از مسئولان و مدیرانی که به همین اندک مفاهیم مقدس باقی مانده برای این مردم هم رحم نمی کنند تداوم داشته باشد.
۳.«شیرازی ها گل کاشتند!» تعبیری کوتاهتر و گویاتر از این برای توصیف کمک شیرازی ها به مردم گرفتار شده در سیل ، پیدا نمی کنم. شیرازی ها نماد ملتی شدند که همواره در مصیبت های بزرگ، در کنار و همراه هموطنان رنج دیده خود ماندند و صحنه هایی کم نظیر از همدلی و همیاری آفریدند. امیدوار باشیم مشاهده صحنه های متعدد از مشارکت های مردم از نواحی و اقوام مختلف، آن دسته از قلم به دستان و نویسندگانی که گویی به عارضه خود تخریبی، خود کم بینی و پدیده ای که شاید بتوان آن را «مازوخیسم اجتماعی» نامید دچارند را به بازاندیشی در افکار خود وادارد و به آنها فهمانده باشد که میان «خودزنی» با «خودانتقادی» فاصله ایست بسیار!
۴.سیل اخیر آزمون مهمی برای دولت ها و سازمانهای منادی حقوق بشر است که همواره ادعا می کنند نمی بایست مسایل انسان دوستانه را با مسایل سیاسی درآمیخت. بخش بزرگی از مشقات اقتصادی کشور در سال گذشته حاصل تحریم های ظالمانه آمریکا و کشورهای همسو بوده است. ظاهرا حتی مسیر انتقال کمک های بشردوستانه به ایران نیز مسدود شده است. ملت ایران با چشمانی باز اقدامات این سازمانها ( از صلیب سرخ جهانی تا دولت های مختلف) را در این ایام دنبال می کنند.
۵. جمعیت زیادی از مردم و مساحت بزرگی از کشور دچار پیامدهای این سیل خواهند شد. در واقع مصیبت اصلی از روزهای آینده فرامی رسد. امکانات کسب و کار بسیاری از مردم نابود و زمین های کشاورزی وسیعی با همه محصولات کشت شده در آنها ویران شده اند. دامهای زیادی تلف شده و سرمایه های اقتصادی بسیاری برباد رفته است. ساختمان ها و تاسیسات بسیاری از مدارس و بیمارستان ها گرفته تا دکل های برق، پل ها ، جاده ها و... آسیب دیده اند که جبران و بازسازی آنها سر به هزاران میلیارد تومان خواهد زد. در دورانی که بابت تحریم های ظالمانه و همچنین تفاوت قیمت ها در دو سوی مرز، کشور دچار مشکلاتی در تامین نیازهای مردم شده، عواقب این سیل ها می تواند به مراتب بر دامنه بحران های موجود در حوزه امنیت غذایی و روانی مردم بیافزاید.
۶. تصاویر ماهواره ای و خبرهای موثق حکایت از این دارند که عمده ساختمانها و منازل آسیب دیده ، آنهایی بوده اند که در حریم رودخانه ها و مسیل ها ساخته شده بودند. به عبارت دیگر تجاوز به حریم رودها با این تصور ساده اندیشانه که لابد دیگر خبری از آبهای روانی که در گذشته از این مسیرها می گذشته اند، نخواهد شد باعث چنین خسارت های بزرگی شده است. باشد که بعد از این نهادهای مسئول چشمان خود را بر موارد اینچنینی نبندند و با نظارت جدی تر، از هرگونه ساخت و ساز در حریم رودها و مسیل ها جلوگیری نمایند.
۷. تجارب متعدد کشورها و جوامع از حوادث مختلف باعث پا گرفتن صنعت مهمی به نام «بیمه» شده است. بیمه ها همانند هر فعالیت اقتصادی دیگر با هدف درآمدزایی و کسب سود پا به عرصه می گذارند، بنابراین انتظار کارکرد غیرانتفاعی و خیریه ای از آن کاملا نابجاست. بیمه ها حق دارند برای کسب سود، نسبت به برآورد خسارات و پرداخت هزینه ها، شرایط سخت گیرانه ای وضع کنند. با اینحال برای جبران خسارات در جریان حوادث، هیچ راه حلی بهتر از بهره مندی از خدمات آنها وجود ندارد. با توجه به حادثه خیز بودن کشور، لازم است در کتاب ها و متون درسی دانش آموزان، برنامه های صدا و سیما و ... تاکید مضاعفی بر تشویق و چه بسا ملزم کردن مردم جهت بیمه منازل، اموال و ... صورت گیرد.
ادامه دارد...
تربیت و توسعه
@IranHumanDevelopment2
73 views06:57
ت
