[توهین های علامه طهرانی به امام امت](۳) علامه طهرانی در قضی | علامه طهرانی
[توهین های علامه طهرانی به امام امت](۳)
علامه طهرانی در قضیه لقب (امام) برای بنیانگذار انقلاب اسلامی ، فقط به بیان یک نظریه مخدوش نپرداخته ، بلکه متاسفانه سعی دارد با لطائف الحیلی و تلویحا به مخاطب اینگونه القاء کند که خود آن پیر فرزانه، تمایل نفسانی شدید به ملقب شدن به لقب امام را داشته اند.
ایشان در همان کتاب امام شناسی برای اینکه دیدگاه فوق را برای مخاطب ، مستند جلوه دهد ، بنحو شگفت انگیزی به امام خمینی (ره) تهمت می زند و می گوید :
(( حقیر نه براى عدم تواضع به مقام منیع ایشان، بلكه به جهت حفظ آداب مكتب و مذهب، تا به حال در مجالس و محافل به حضرت ایشان امام نگفته‌ام. و فقط در سه نامه كه به محضرشان نگاشته‌ام با آنكه هر سه سرشار از ألقاب لایقه ایشان بود مع‌ذلك گفتند: اگر خصوص لفظ «امام» ضمیمه نشود اصولًا نامه را نمى‌پذیرند، فلهذا در آن سه نامه عنوان امام هم ضمیمه گردید. ))
امام شناسی ج۱۸ص۲۲۳
باوجود آنکه برای مخاطبین محترم کاملا روشن است که این تلویثات از رهبر فقیدمان دور است و همه به تلبیسات معاندین بر می گردد اما برای آنکه پرده از این تهمت و دروغ برداشته شود به (صحیفه نور) که بهترین سند مستند و معتبر موجود از محاورات و مکاتبات متقابل امام خمینی می باشد ارجاعتان می دهم، تا بخوبی مشخص شود که این ادعای علامه طهرانی نیز دروغ و تهمتی بیش نیست ، زیرا از بدو پیروزی انقلاب یعنی سال 1357 تا 1366 مراسلات زیادی توسط شخصیت های مذهبی و اجتماعی و دولتی به امام خمینی مکاتبه گردیده که در هیچ کدام از آنان ایشان با لقب امام خطاب قرار نگرفته و برخلاف ادعای واهی علامه طهرانی ، علیرغم اینکه ایشان با لقب امام مخاطب نشده لیکن نه تنها از پذیرفتن مراسلات مزبور استنکاف نورزیده ، بلکه پاسخ همه آنها را با کمال احترام داده است ، بعنوان نمونه :
