برای تنویر اذهان مخاطبان ارجمند و ایضاح مغالطات روح الله قادری | علامه طهرانی

برای تنویر اذهان مخاطبان ارجمند و ایضاح مغالطات روح الله قادری :

1- ابتدا آقای قادری مدعی بود که مصرع ( چه فرمان یزدان چه فرمان شاه ) از فردوسی است و علامه طهرانی نیز بخوبی سخن وی ، که ناظر به ترویج آئین زرتشت است را نقد کرده ، ایشان با رجز خوانی و هل من مبارز طلبیدن و تعیین فرصت 24 ساعته ، از ما خواست تا اشکال نقد علامه طهرانی را توضیح دهیم .

2- اما پس از اینکه ما بطور مستند ثابت کردیم که مصرع مزبور و محل نزاع ، اصلا از فردوسی نیست بلکه از اسدی طوسی است ، و آقای قادری و مرادش علامه طهرانی از همان اول بر قبری می گریستند و گریبان چاک می نمودند که اصلا در آن میّتی نبوده

به ناگهان و با تاخیری 48 ساعته آقای قادری برای توجیه گاف مفتضحانه مرادش ، از تنگی قافیه ، رو به جفنگ گفتن آورده و مدعی شد که بله علامه طهرانی متوجه بوده که این مصرع از فردوسی نیست بلکه منسوب به وی است لیکن ایشان کلام آقای وحیدی را نقد کرده

3- اکنون دوباره عین عبارت علامه طهرانی را از کتاب امام شناسی ( ج 6 ص 199و200) ذیلا نقل می کنیم تا حقیقت بیش از پیش روشن شود :

علامه طهرانی می نویسد:

((گفتار فردوسى : «چه فرمان یزدان چه فرمان شاه» بر اساس مذهب زرتشتیان است که شاه را نماینده خدا می دانند....

از عبارت فوق کاملا مشخص است که علامه طهرانی ، مصرع ( چه فرمان یزدان چه فرمان شاه ) را از فردوسی می داند نه منسوب به وی ، لذا صراحتا می گوید : ((گفتار فردوسى: «چه فرمان یزدان چه فرمان شاه» بر اساس مذهب زرتشتیان است که شاه را نماینده خدا می دانند .))

علامه طهرانی صراحتا مصرع مزبور را از فردوسی دانسته و با مفروغ عنه دانستن این موضوع ، به نقد محتوای آن پرداخته ، اگر ایشان مصرع مورد بحث را از فردوسی نمی دانست ، می بایست ابتدا این موضوع را خاطرنشان می کرد و سپس به نقد محتوای آن و جاعل آن مصرع می پرداخت ، حال آنکه ایشان لبهٔ تیز نقد خود را فقط متوجه فردوسی کرده و در ادامه نیز می گوید :

(( فردوسى در مقابل این غلطکاری هائى که نموده است ، و این خلط و خبط هائى که آورده ، در موقف عرصات قیامت در پیشگاه عدل پروردگار وقوف دارد، و باید از عهده برآید. این اشعارى که حقایق را کنار می زند، و اطاعت سلطان و شاه و حاکم را هر چه باشد و هر که باشد به مردم تحمیل می کند ))

4- چگونه ممکن است یک انسان متدین ، کسی را برای حرفی که نزده و شعری که نسروده ، اینگونه مورد عتاب و خطاب و نقد و محاکمه قرار دهد

5- آیا بهتر نبود که علامه طهرانی به جای شتابزدگی در قضاوت ، به اقتضای ثَبِّتِ الْعَرْشَ ثُمَّ ٱنْقُش ، عمل می کرد ؟

6- از دو حال خارج نیست :

احتمال اول اینکه : همانطوریکه از صریح کلمات علامه طهرانی بطور اظهر من الشمس ، کاملا واضح است ، ایشان مصرع مزبور را بطور قطع و یقین از فردوسی می داند نه منسوب به وی ، لذا نسبت به نقد فردوسی پرداخته ، شاهد این موضوع نیز عبارت ایشان که می گوید :

گفتار فردوسى : « چه فرمان یزدان چه فرمان شاه» بر اساس مذهب زرتشتیان است ...

فردوسى در مقابل این غلطکاریهائى که نموده است، و این خلط و خبطهائى که آورده....

احتمال دوم نیز همان ادعای واهی آقای قادری است که به منزله اجتهاد در مقابل نص می باشد ، مبنی بر اینکه علامه خودش می دانسته که این بیت از فردوسی نیست بلکه منسوب به او است

در نقد این احتمال همین بس که :

اگر چنین بود ، قطعا علامه می بایست این نکته را به انتساب دهنده آن مصرع دروغین به فردوسی ، تذکر می داد و در ثانی ، مصرع مزبور را فارغ از اینکه سراینده واقعی آن چه کسی است ، مورد نقد قرار می داد نه فردوسی را .

علامه طهرانی اگر کمترین آشنائی به شاهنامه فردوسی داشت ، بلافاصله انتساب شعر را به فردوسی رد می کرد ، همانطوریکه ما در تکملهٔ پاسخ خود ، با استناد به شواهد متنی از شاهنامه ، اینکار را کردیم .

اگر علامه طهرانی مصرع مزبور را منتسب به فردوسی می دانست ، می بایست حداقل در عبارات خود جانب احتیاط را رعایت می کرد و آنچنان قطعی قضاوت نمی کرد .

ما که ادعای علامه بودن نداریم بدون نیاز به مراجعه به باطن به راحتی متوجه شدیم که مصرع مزبور از فردوسی و شاهنامه نیست ، اما چرا کسی که ادعای علامه بودن دارد ، از درک بدیهیات راجل است .

آیا در دکترین و پارادایم تصوف این جریان نو ظهور در مشهد ، افتاء بغیر علم برای قطب این جریان یعنی علامه طهرانی عیب شمرده نمی شود و فقط این قاعده در مورد مخالفان تصوف ، صادق است

قضاوت منصفانه با اعضای فهیم گروه و کانال

شب خوش

والسلام