ناپدیدسازی قهری؛ جرم بین‌المللی و جنایت علیه بشریت
سازمان ملل متحد روز ۳۰ اوت هر سال را روز جهانی ناپدیدشدگان معرفی کرده است. سازمان عفو بین‌الملل، ناپدیدسازی قهری را این‌گونه تعریف می‌کند: «قربانیان ناپدیدسازی قهری افرادی هستند که انگار در چشم‌به‌هم‌زدنی، از کره زمین محو شده‌اند. در چنین مواردی، مسئولان حکومتی (یا افرادی که با رضایت دولت عمل می‌کنند) فرد مورد نظر را از خیابان یا محل زندگی‌اش می‌ربایند و بعد این اقدام را انکار می‌کنند یا از دادن اطلاعات درباره سرنوشت و محل نگهداری آن فرد امتناع می‌ورزند.» جمهوری اسلامی هرگز از ارتکاب به این جنایت دست برنداشته است. از ناپدیدسازی مخالفان در دهه شصت خورشیدی گرفته تا آبان ۹۸.
اگر قرار باشد وضعیت سعید زینالی در قالب حقوق بین‌الملل تعریف شود، باید گفت او یک ناپدیدشده قهری است. خانواده سعید زینالی از تابستان ۱۳۷۸ فرزند خود را ندیده‌اند؛ یعنی از زمانی که سعید ۲۳ساله بود تا کنون که ۲۳ سال از آن تاریخ گذشته است. در تمام این سال‌ها جمهوری اسلامی و تمام نهادهای قضایی امنیتی ذیل این نظام، هر گونه اطلاع و آگاهی از وضعیت سعید زینالی را انکار می‌کنند. با این‌همه، همسایه‌های خانواده زینالی تاکید کرده‌اند که در ۲۳ تیر ۱۳۷۸، زمانی که اعتراضات دانشجویی دوران‌ساز تیر ۷۸ و سرکوب آن به شدت در جریان بود، سعید را همراه دانشجویی دیگر دیده‌اند که ماموران آن‌ها را به زور سوار یک ماشین کرده‌اند. احمد باطبی، فعال سیاسی، نیز گفته بود صدای او را در بازجویی‌ها شنیده بود.
با این حال، تمام نهادهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی در پاسخ به تمام پیگیری‌های خانواده زینالی، از وضعیت او اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند و خود را فاقد مسئولیت در برابر نوع وضعیت سعید می‌دانند. این‌گونه ست که سعید زینالی عملا یک ناپدیدشده قهری است.
https://tavaana.org/fa/Day_Disappeared
#ناپدیدسازی_قهری #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
