«برای ترسیدن به وقت بوسیدن» مجال بوسه به لب‌های خویشتن بدهی | آموزشکده توانا
«برای ترسیدن به وقت بوسیدن»
مجال بوسه به لب‌های خویشتن بدهیم که این بلیغ‌ترین مبحث شناسایی است - حسین منزوی
در ایران، «بوسیدن لب یار» در معابر عمومی ممنوع است و بخشی از عرف جامعه هم آن را نکوهیده می‌داند. اما همین قانون در خیابان چوبه‌ی دار بر پا می‌کند و انسان از آن آویزان می‌کند و مردمان به تماشای جان‌کندن هم‌نوع جمع می‌شوند.
در چنین جامعه‌ای گفتن «دوستت دارم» دشوارتر از دشنام است. آدم‌ها از گفتن اولی از شرم سرخ می‌شوند و برای گفتن دومی پروایی ندارند.
در حالی که جامعه‌ی سالم باید عکس این باشد. در جامعه‌ی سالم، نمایش طناب دار قبیح است و بوسیدن در انظار ممدوح.
حافظ چندین قرن پیش نصیحت کرده بود که:
بوسیدن لب یار اول ز دست مگذار کاخر ملول گردی از دست و لب‌گزیدن . و هم او گفته بود: اگر فقیه نصیحت کند که عشق مباز پیاله‌ای بدهش گو دماغ را تر کن روزی در ایران ما هم خواهد رسید که شحنه‌های شریعت در پوستین خلق نیفتند و جامعه‌ای داشته باشیم که در آن نه بوسیدن لب یار که بوسیدن دستان زهدفروشان مذموم باشد: مبوسی جز لب معشوق و جام می حافظ که دست زهدفروشان خطاست بوسیدن . - عکس‌ها از کوران انقلاب ملی ایرانیان در سال ۱۴۰۱ عکس اول ۲۴ آبان ماه و شهر شیراز است.
