شیراز خاتون (شهرآشوبی برای شیراز و به مناسبت روز شیراز) پیشت | 🌫زندگی مه آلود🌫

شیراز خاتون
(شهرآشوبی برای شیراز و به مناسبت روز شیراز)


پیشتر چشم ِ خوش و روی پری ها داشتی            
بیشتر از این که گفتم دلبری ها داشتی
    
گونه هایی خوش تراش و خط وخالی با  نمک
دل نمی بردی که تو، غارتگری ها داشتی
        
غنچه ی لبها بَقَم، هاشورِ مژگان ها ظریف                 
وسمه ی ابرو به جا ، نقش ِ پری ها داشتی             

پلک های نیمه بازت سایه ریزِ سرمه بود           
از در و همسایه دائم مشتری ها داشتی    
          
مثلِ مژگان سر نمی پیچیدی اما گاه گاه               
باعزب های مُهذَّب خودسری ها داشتی           

کنج هشتی می نشستی مثل پنجه ی آفتاب
رو به حوضِ هفت کاشی ششدری ها داشتی

قد وبالای خوشت بی چارقد زیبا نبود                  
گل درشت از باغ وبوته، روسری ها داشتی   

باغ لیمو باغ گردو باغ گل باغ انار
غنچه ها دوشیزه یعنی دختری ها داشتی  

زیر چترِآلبالو پر شکوفه کوچه ها
گوشواره،سینه ریز، انگشتری ها داشتی
         
چینه ها کوتاه بود وشیطنت می کرد، باد              
زیر چادر ریز گل دامن- زری ها داشتی
     
شرم بید وچشمک بادام و رسمِ خُنچه بَر                 
جینگ وجینگ ساز میادو ....مادری ها داشتی

شب نشینی های چلّه، نُقل ومنقل روبه راه
اندکی دلگرمی از دور وبری ها داشتی                

صبحِ مکتب خانه ها با درس قران تازه بود              
شب ولی شاهچراغ و منبری ها داشتی         

 دستکارِشاعرانت پیشکارِ وحی بود
با زبان فارسی پیغمبری ها داشتی

آه ای شیرازخاتون، نازخاتون، گل پری
حیف شد آن روزها نام آوری ها داشتی!  
     
ای دریغ آن روزگاری را که برکل جهان           
برتری ها برتری ها برتری ها داشتی!!

غلامرضا کافی