امروز نه فقط پسر ایران بلکه همه ما در بیدادگاه جمهوری اسلامی ناعادلانه و با اتهامات ساختگی محاکمه شدیم.
«ممنوعیت ساخت موزیک» و «پخش آثار هنری»، نه تنها اعدام صدای یک هنرمند، بلکه صدای جامعه نیز هست.
زیرا که حنجره توماج سالهاست که صدای میلیون‌ها گلوی خفه شده را به دوش میکشد.
گفت آمده‌ام که بگویم بهم عشق بورزیم، اما سهمش شکنجه شد. از آزادی بیان و حقوق بشر دفاع کرد سهمش ۲۵۲ روز انفرادی و ۶ سال حبس شد. عدالت خواست سهمش بی‌عدالتی شد.
میلیون‌ها ایرانی دیدند و شنیدند که پسر ایران همانطور که از نامش پیداست، تنها صدای ایران شد.
هنرمندی که وطنش هموطنانش هستند و برای ما خواند و ایستادگی کرد. هر تازیانه‌ای که بر تن تو زدند، گویی بر تن ما نیز زدند.
