نگاهی مختصر به تاریخ امپراطوری عثمانی تاریخ منطقه آناتولی، ت | کانال تورکمن میراثی
نگاهی مختصر به تاریخ امپراطوری عثمانی
تاریخ منطقه آناتولی، تاریخ جدال و تنش میان مذاهب و اعتقادات است. این روند چشمگیر با ظهور اسلام در قرن هفتم میلادی آغاز شد و تا دوره ی معاصر نیز ادامه یافته است. پس از ظهور اسلام، امپراتوری روم شرقی (بیزانس) که بر بخش های وسیعی از خاورمیانه -از جمله آناتولی، شام و مصر- چنگ انداخته بود، در موضعی دفاعی قرار گرفت. رومی ها مصر و شام را به مسلمانان واگذار کرده و در منطقه آناتولی، سنگر گرفتند. در ابتدای قرن یازدهم میلادی، ترک های سلجوقی که جهاد را در دستور کار خود قرار داده بودند، رومیان را در نبرد ملازگرد (سال ۱۰۷۱ میلادی) شکست دادند. از آن پس، اکثریت نواحی داخلی آناتولی تحت سلطه قبایل ترک درآمد. پادشاهی های محلی یکی پس از دیگری سربرآورده و همسایگان مسیحی را تحت فشار قرار دادند. با افول قدرت ترک های سلجوقی در اواخر قرن سیزدهم میلادی، قدرت این قبایل رو به فزونی نهاد. یکی از قبایل ترک آناتولی که فرمانروایان آن، گرایش شدیدی به توسعه طلبی و جنگ با دول همسایه داشتند، قبیله قایی بود که نسب آنها به ترکمن های شمال عراق بازمی گشت. عثمان اول -که او را نخستین فرمانروای عثمانی می دانند- با غلبه بر آخرین بقایای دولت سلجوقی در آناتولی، پادشاهی جدیدی را بنیان نهاد. ترکهای عثمانی به تدریج سایر دولتهای همسایه را به قلمرو خویش منضم نمودند. تا پایان سلطنت سلطان محمد دوم (۱۴۵۱-۱۴۸۱) تمامی منطقه آناتولی، تحت اختیار عثمانی ها در آمد. سلاطین نخستین عثمانی -عثمان اول، اورخان، مراد اول و بایزید اول- که داعیه ی گسترش اسلام را در سر می پروراندند، به بلغارستان، صربستان و امپراتوری روم شرقی یورش بردند. شهر بورسا در سال ۱۳۲۶ و آدریانوپل (ادرنه کنونی) در ۱۳۶۱ تحت اختیار ترکها قرار گرفت. پیروزی های حیرت آور ارتش عثمانی در نبرد کوزوو (سال ۱۳۸۹ م.) و نبرد نیکوپول (سال ۱۳۹۶) بخش اعظم منطقه بالکان را تحت سلطه سلاطین عثمانی قرار داد و اروپاییان را در برابر سیل حملات بعدی ترکها، به شدت آسیب پذیر ساخت. روند پیشرفت دولت عثمانی موقتاً در سال ۱۴۰۲ میلادی متوقف شد؛ زمانیکه تیمور لنگ -فرمانروای امپراتوری مغول- توانست در نبرد آنکارا، ارتش عثمانی را شکست دهد و سلطان بایزید را به اسارت بگیرد. پس از چندسال فترت، سرانجام سلطان محمد اول موفق شد امپراتوری عثمانی را بار دیگر احیا کند. جانشینان او -مراد دوم و محمد دوم- جدال با همسایگان مسیحی را از سر گرفتند. در نبرد وارنا (سال ۱۴۴۴ م.) نیروهای سلطان مراد، ارتش بزرگ شاه لهستان را در هم شکستند. دستاورد بزرگ عثمانی ها، ۹ سال بدست آمد. پس از یکماه نبرد سخت، ارتش عثمانی به فرماندهی سلطان محمد دوم، شهر کنستانتینوپل (استانبول کنونی) را تسخیر کرده و به عمر امپراتوری روم شرقی پایان بخشیدند. از آن پس، سلطان محمد را محمد “فاتح” نامیدند. پیروزی های شگفت انگیز عثمانی ها، از یک سو، مرهون ضعف و ناتوانی دولتهای همسایه بود و از سوی دیگر، از نظم و انسجام لشکریان آنها نشأت می گرفت. امپراتوری عثمانی در قرن شانزدهم میلادی و در زمان سلطنت سلطان سلیم اول و سلطان سلیمان ،به منتهای قدرت و عظمت خود رسید.
سلطان محمد فاتح
سلطان سلیم اول شکست مجارها در نبرد موهاچ (سال ۱۵۲۶ م.) راه برای تسخیر شهر بوداپست -پایتخت مجارستان- آسان نمود و بخش اعظم سرزمین مجارستان را تحت انقیاد ترکهای عثمانی درآورد. سلطان سلیم پس از شکست دادن مملوکان مصر، شام را تصرف کرد و با فتح قاهره در سال ۱۵۱۷، به عمر حکومت مملوکان خاتمه داد. او اندکی بعد نیز با بدست آوردن کنترل شهرهای مکه و مدینه، خود را خلیفه ی مسلمین خواند. سلطان سلیم لشکریان صفوی را نیز در نبرد چالدران درهم کوبید و مرزهای شرقی امپراتوری را تثبیت کرد. لشکریان عثمانی با غلبه بر سواحل شمالی آفریقا در الجزایر و مراکش، تجارت دریایی اروپایی ها را به خطر انداختند.
امپراتوری عثمانی در زمان سلطان سلیمان (سال ۱۵۸۰) سلطان سلیمان که به دلیل توجه فراوان به اصلاح نظام قضایی عثمانی، به لقب “قانونی” نائل شده بود، روابط حسنه ای با دولت فرانسه برقرار کرد و در جنگ با هابسبورگ ها، از حمایت آنها بهره مند شد. جنگهای مداوم و توجه فراوان به نیروهای نظامی، لشکریان عثمانی را در موضع برتر قرار داد. با مرگ سلطان سلیمان “باشکوه” (لقبی که اروپایی ها به وی دادند) عصر زوال دولت عثمانی آغاز شد. در حالیکه سلطان سلیمان جانشینان خوبی از خود به جای نگذاشته بود، ینی چری ها (بخش اصلی پیکره ی نیروهای مسلح عثمانی) وارد سیاست شدند. تعویض مکرر امپراتورانی که مطابق میل آنها رفتار نمی کردند، تسلط ینی چری ها بر فضای سیاسی امپراتوری را تکمیل نمود
از #جرگلان تا #خزر با کانال مردمی #تورکمن_میراثی @torkmanmirasi @torkmanmirasi
