شمر کیست؟ مردی که شانزده بار پای پیاده به حج رفت، اما حسین( | کانال تعزیه هيئت قمربني هاشم شهرمحمودآباد
شمر کیست؟
مردی که شانزده بار پای پیاده به حج رفت، اما حسین(ع) را کشت!
یکی از افراد مقابل امام حسین علیه السلام، شمر بن ذی الجوشن است. از فرماندهان سپاه امام علی در جنگ صفین و جانباز امیر المومنین! کسی که در میدان جنگ تا شهادت پیش رفت.این چنین کسی حالا در کربلا شمر می‌شود.
شمر آدم کوچکی نبود، اگر نیایش های شمر را برای شما بخوانند و به شما بگویند که این ها مال شمر است شما با آن ها گریه می کردید.
فکر نکنید شمر اهل نماز و روزه نبوده و یا از آن دسته آدم هایی بوده که عرق می خوردند، عربده می کشیدند؛ شمر و بسیاری دیگر که آن طرف ایستاده اند، آدم هایی هستند که پیشانی پینه بسته داشتند! بسیاری از آن ها اهل تهجد بودند.
در کربلا هر روز بيست هزار نفر در فرات غسل می کردند. غسل قربة الی الله که حسین را بکشند و می گفتند: غسل می کنیم تا ثوابش بیشتر باشد!
در ظهر عاشورا وقتی ابا عبدالله برای نماز خواندن، اذان می گفتند؛ فکر نکنید در آن طرف کسی نماز نمی‌خواند. آن ها هم نماز می خواندند! برخی از این افراد به ابا عبدالله علیه السلام می گویند که نماز شما قبول نیست! و حبیب به آن ها می گوید: «نماز شما قبول است؟!» درگیری می شود. حبیب به شهادت می رسد. حبیب پیش از نماز ظهر ابا عبدالله به شهادت رسیدند.
ما در کربلا به کلاس شمر شناسی نیاز داریم. یک کلاس به عنوان تحلیل شخصیت شمر! شمری که شانزده بار به مکه رفته، جانباز امیر المومنین بود، کسی که در کنار مولا زخمی شده بود، چه شد که فرمانده جنگ حضرت علی علیه السلام به این جا رسید؟
این هشدار و اندرزی است برای امروز و فردای ما برای عاقبت به خیری و همچنین فریب نخوردن به وسیله شیطان و نفس اماره در مورد مال و مقام دنیایی
مهمترین اقدامات شمر در کربلا
زمینه سازی شهادت مسلم بن عقیل برافروختن آتش جنگ در روز عاشورا فرماندهی جناح چپ لشکر عمر بن سعد به شهادت رساندن امام حسین(ع) حمله به خیمه ها تلاش برای شهید کردن امام سجاد(ع)
سرنوشت ننگین شمر بعد از عاشورای سال 61 ه.ق
عبدالرحمن بن عبد می گوید:من شمر را به هلاکت رساندم. مختار تا نگاهش به سر بریده شمر افتاد، سجده شکر به جای آورد و دستـور داد آن سـر را بـالای نـیـزه کـنـنـد و مقابل مسجد جامع شهر در معرض دید مردم قرار دهند تا موجب عبرت همگان باشد. (تاریخ طبری، ج 6، ص 374)
منابع:
تاریخ طبری، ج ۵ کامل الزیارات، ابن قولویه طبقات ابن سعد الارشاد شیخ مفید، ج ۲ وقعة الطف، ابومخنف، ص۲۰۵ العقد الفرید، ابن عبدربّه، ج۳ بن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ،
