2022-05-21 15:30:29
امروز مجبوریم رو دیدم ,
شاید برای من که اساسا زیاد به سینما و نقلِ داستان های درمیشیان علاقه ای ندارم. فیلم ساده تری نسبت به دیگر ساخته های درمیشیان بود.
فیلم مجبوریم هم مثل همه فیلمهای قبلی درمیشیان شخصیتهاش رو در دل جامعهای سرشار از مشکلات بیپایان قرار میده. فیلمی که از نظر من تمام شخصیت هاش خاکستری هستند چون در تنگنا قرار می گیرند و گاها با اشتباهات خودشون باعث این موضوع میشن. برای همین میشه به اونا گفت شخصیت های خاکستری درست مانند رنگ پردازی فیلم از اول تا آخرین دقیقه...
فیلم بر محور زندگی سه زن از طبقه های مختلف جامعه میگردد.
دکتری از طبقه مرفه جامعه که میخواد دغدغه مند باشه.وکیلی از طبقه متوسط جامعه که واقعا دغدغه مند است.و دختری از طبقه پایین جامعه که بسیار در فیلم مظلوم و ناآگاه واقع شده.
به شرح داستان نمیپردازم چون ممکنه حاوی اسپویل باشه و بی مهری هارو بعد از قاچاق نخسه اصلی به این فیلم بیشتر کنه.
اما اگر بخوام در مورد فیلمنامه صحبت کنم ممکنه در طول فیلم بارها از نظر مخاطب بگذره که دچار دیدن فیلمی شعاری شده. البته چنین نقدهایی زیاد به مجبوریم وارد شده برخی از منتقدان معتقد هستند که درمیشیان با سیاه نمایی از وضعیت کشور به دنبال جایزه جشنواره های درجه چندم خارجی است. اما من معتقدم درمیشیان قل بیراه هم روایت نکرده و حتی اگر به چنین منظوری روایت شده باشد مهم به تصویر کشیدن درد هست. اما در این فیلم فقط درد روایت شده و حرف بیشتری برای گفتن نداشته است. شاید برای همین این اثر پایین تر از عصبانی نیستم و لانتوری قرار میگیرد.
شاید بازی ها بزرگترین ضعف مجبوریم هستند.ستاره های کار بلدی که انگار در کنار هم به خوبی قرار نگرفتن برای شرح این موضوع از بلاتکلیفی نگار جواهریان در بیان شخصیت خودش و ارتباط نگرفتن با شخصیت های دیگر و از نگاه های سرد و مصنوعی معتمد آریا و دست خالی پردیس احمدیه برای شخصیت پردازی میتوان گفت. در این بین مجتبی پیرزاده تا حدودی به خوبی قابلیت های خودش رو به نمایش گذاشت.پارسا پیروزفر در خطی آرام و ملایم بازی پرداخته و استاد فرمان آرا بازی خوبی را اگرچه در زمان کم ارائه داده است.
موسیقی فیلم کاری از استاد کلهر هست که مانند دیگر آثار این هنرمند اعتبار خوبی را به کار بخشیده آهنگ هایی از ویولن که در آخر فیلم به نوایی شبیه به سنتی ختم می شود.
و فیلمبرداری متفاوتی که همیشه کارهای درمیشیان را متمایز می کند کلوزآپ های بسته از شخصیت ها و زوم کردن های متعدد به سبک فیلم های قدیم. و تعدد لوکیشن های بسیار...
در کل فیلم مجبوریم در این برهوت سینمای ایران فیلم قابل احترامی است که شایسته سالن و سانس های بیشتری هست.در دورانی که در سینمای ایران دیدن فیلم های مبتذل و تبدیل کردنشون به پرفروش ترین فیلم رواج پیدا کرده.
-Shr-
@Twitter_Film
5.0K views12:30
ت
