یک تم theme هست که در شاهنامه پیاپی تکرار میشه:
ایرانیان شاه‌شون رو از دست میدن و یا شاه‌شون ویژگی‌های لازم برای داشتن فره ایزدی رو از دست میده، ویژگی‌های همچون بدن ورزیده، آلفا بودن، کاریزما، اقتدار، محبوبیت میان طبقات پایین، زهرچشم گرفتن از اشراف…
… حریص و ستمگر، و … و به روزی می‌افتند که هر کس می‌بینه، بر اونها زار و گریان میشه.
اصلا کل شاهنامه همینه. به مردم میگه بدون داشتن شاهی که فره ایزدی داشته باشد، هیچ هستید.
همه تاریخ ایران هم در عمل همین رو میگه.
که این خانه از پادشاهی تهی‌ست
نه هنگام پیروزی و فرهی‌ست
@TwitterMeligarayan
