«اگر کسی می‌گوید: 'خدای را دوست می‌دارم' و از برادر خویش بیزار | و خدا عشق است.
«اگر کسی می‌گوید: "خدای را دوست می‌دارم" و از برادر خویش بیزاری می‌جوید، دروغگو است: آن کس که برادر خویش را که برابر دیدگانش است، دوست نمی‌دارد، خدایی را که نمی‌بیند دوست نتواند داشت.» (رساله اول یوحنّا، ۴: ۲۱، ترجمه پیروز سیّار)
در این تلقّی دوست داشتن دیگری، محک و گواه دوست داشتن خداست. برای اینکه بتوانی خدا را دوست بداری نخست باید از دوست داشتن «دیگری» که کنار توست آغاز کنی. دوست داشتن آنچه ظاهر و پیداست تا آهسته آهسته برای دوست داشتن آن چیزها که پیدا نیستند مستعد شوی. بسیاری چنین نیستند، وقتی از دیگران کناره می‌گیرند به دوست داشتن خدا روی می‌آورند. چه ارزان است دوست داشتن خدا، وقتی از دوست داشتن دیگران ناتوانیم.
