روشن تر از خاموشی چراغی ندیدم و سخنی به از بی سخنی نشنیدم. ساکن سرای سکوت شدم و صدره ی صابری در پوشیدم. مرغی گشتم ; چشم او,از یگانگی, پر او,از همیشگی در هوای بی چگونگی می پریدم. کاسه ای بیاشامیدم که هرگز تا ابد از تشنگی او سیراب نشدم. بایزید بسطامی @VaKhodaEshghAst 43 views21:56