در مورد چگونگی تاثیر پذیری موسیقی عربی از موسیقی ایرانی در پا | آموزش آواز

در مورد چگونگی تاثیر پذیری موسیقی عربی از موسیقی ایرانی

در پاسخ با استناد به نوشته های حسن مشحون و داریوش صفوت بایستی عرض کرد در دوران خلافت، شخصی به نام "نشیط پارسی" که از اسیران سلسله ساسانی بوده، سرودهای پارسی را در شهر مدینه و بدون ساز می خوانده است. که اصطلاح "نشید" به معنای آواز بدون ساز برگرفته از نام اوست.
"نشیط پارسی" را از پیشگامان موسیقی عربی می دانند.

همچنین شخصی ایرانی الاصل به نام "سائب خاثر" در اوایل دوره امویان خواننده آواز بوده که بعداً ساز عود را نیز فرا می گیرد و نخستین کسی است که همراهی ساز و آواز را در موسیقی عربی معمول کرده است. سائب خاثر نیز یک اسیر ایرانی بوده که توسط عبداله بن جعفر طیار، برادر زاده حضرت علی (ع) خریداری و آزاد می شود. او در جریان لشکرکشی یزید به مدینه و قتل عام مردم کشته شده است.

شخص دیگری به نام "ابن سریج" نیز در اوایل دوره امویان در شهر مکه خواننده آواز و نوازنده عود بوده است. او اصالتاً عرب است. اما ساز عود را از معماران ایرانی که برای تعمیر دیوار کعبه آمده بودند؛ فرا می گیرد. لذا نخستین کسی است که ساز ایرانی را به مکه می برد. روایت می کنند که او نوحه هایی هنرمندانه در اندوه کشتار مردم مدینه توسط سپاه یزید و حتی در وصف شهدای کربلا نیز ساخته است.

بعد از این شخصیت های نامبرده شده، در دوران عباسیان و پس از آن بزرگانی چون زلزل، زکریای رازی، فارابی، خوارزمی، رودکی، ابن سینا، صفی الدین ارموی، خواجه نصیر طوسی، عبدالقادر مراغی و ... رسالات متعددی در باب موسیقی ایرانی نگاشته اند.
@vocaltraining