کشورهای منطقه‌ای، اسب توسعه را زین کرده‌اند، ساربانِ ما را کد | صدای تهران|VOTEHRAN
کشورهای منطقه‌ای، اسب توسعه را زین کرده‌اند، ساربانِ ما را کدام تریاق به خواب برده!؟
عبدالعلی شجاعی
ترکیه به رقم صادرات ۲/۱۲میلیارد دلار در روز و اقتصاد سالانه ۹۰۰میلیارد دلار رسیده است. عربستان، قطر، امارات و... بیشترین تلاش درجهت توسعه اقتصادی و جذب سرمایه دارند.
عربستان باحضور قدرتمند محمد بن سلمان جوان با سرمایه گذاری کلان بالاترین تکنولوژی‌های نوین جهانی از جمله تاسیس شهر منحصر به فرد نئوم را به نام خود ثبت کرده است.
کاهش محدودیت‌های مختلف برای شهروندان از جمله زنان در کنار توسعه صنایع مختلف با سرمایه‌گذاری نزدیک به هزار میلیارد دلار نگاه‌ها را به سمت عربستان چرخانده است.
امارات متحده عربی که چند دهه پیش یک بیابان برهوت بود با همت حاکمانش به آرمان‌شهری برای غربی‌ها تبدیل شده است. این کشور با سرمایه‌گذاری و تاسیس وسیله نقلیه نوین هایپرلوپ با سرعت حمل مسافر ۱۲۰۰ کیلومتر در ساعت و ایضا صنایع تولیدی و برج‌سازی و صنعت حمل و نقل شهری هوشمند (بدون راننده) به اولین‌ها در جهان تبدیل شده است.
قطر که اندازه یکی از جزایر ایران وسعت ندارد، با درآمد حاصل از صنعت نفت و گاز در سال ۲۰۲۲ با تاسیس هشت ورزشگاه، میزبان جام جهانی فوتبال بود، (این در حالی است که جمهوری اسلامی پس از انقلاب یک ورزشگاه با استانداردهای جهانی نساخته است).
سرمایه‌گذاری‌های متعدد کشور قطر با حجم صدها میلیارد دلار مدت‌هاست آغاز گردیده و صدای آن به‌زودی به گوش خفتگان در باد بزرگ‌ترین قدرت منطقه خواهد رسید. سرمایه‌گذاری این کشورها در زمینه‌های هواپیمایی و خرید صنایع و باشگاه‌های ورزشی در اروپا و... فرصتی ویژه می‌طلبد.
عراق کشوری ویران شده که یک دهه است به‌طور جدی وارد اقتصاد و صادرات نفت شده است و کم کم در میان بزرگان منطقه قد علم می‌کند.
افغانستان طالبانی بدون نفت و با حداقل ذخایر و منابع طبیعی با ثبت تورم سالانه کمتر از یک درصد، یک رکورد بی‌نظیر از خود بر جای گذاشته است.
اقتصاد ترکمنستان، که زمان استقلال اوضاع وحشت‌ناکی داشت به‌طوری که سرگردانی و فلاکت دست‌فروشان و شهروندانش در ایران و به ویژه مشهد زبا‌ن‌زد خاص و عام بود اینک با درآمد سالانه بالای ۲۰هزار دلار برای خود آقایی می‌کنند. ایضا جمهوری آذربایجان و ارمنستان.
آن وقت حاکمان‌مان، خود را بزرگ‌ترین قدرت منطقه می‌دانند. در حالی که میانگین درآمد سالانه مردم کمتر از ۲۵۰۰ دلار است و بیش از ۸۰ درصد جمعیت مصرف گوشت سالانه‌شان کمتر از ۶ کیلوگرم است و صرفا با نان شکم خود را سیر می‌کنند.
متملقان حکومت هم مردم را هر از گاهی به کم خوری و عادت کردن به دو وعده غذایی در روز توصیه می‌کنند. در بهترین بیمارستان‌های اروپا به دنبال درمان خود و خانواده‌شان هستند. در حالی که مردم را به دخیل بستن به امام‌زاده‌ها برای رفع بیماری سفارش می‌کنند. از بهترین برندهای جهانی پوشاک و زیورآلات استفاده می‌کنند و مردم را توصیه به پوشیدن لنگ می‌کنند.
کشوری با غنی‌ترین منابع مس، آهن، نفت، گاز و... با قدیمی‌ترین تکنولوژی صنایع روزگار می‌گذرانند و هر روز برای رفع مشکلات آب، برق و گاز توصیه‌های خنده‌دار به مردم می‌کنند!
جز چین و روسیه هیچ کشور شناخته شده‌ای با ما مراوده اقتصادی چشمگیر ندارد. چین هم با صنایع و تولیدات درجه چندم خود در ایران حضور کمرنگی دارد.
چهل و چند سال از انقلابی که برای رفاہ مردم صورت گرفته می‌گذرد: با تاسیس دانشگاه‌های متعدد صرفا سطح تعلیمات را از متوسطه به دانشگاه ارتقا دادند، فارغ‌التحصیلان بی‌شماری روانه بازار کار کردند، بدون این‌که فن و حرفه‌ای آموخته باشد. دانشگاه‌های معتبر، به نام و با خروجی مقبول به انگشتان دست هم نمی‌رسد.
این رویه و سیاست مملکت‌داری اگر تغییر پیدا نکند، هر روز حسرت دیروز را خواهیم خورد هم‌چون این چهار دهه اخیر که شرایط معیشتی و رفاهی ایرانیان بهبود نیافته است.
پی‌نوشت از کانال تحلیل و رصد:
نکته تلخ ماجرا این است که از نام اسلام هزینه می‌کنند، و تمام مراقبت‌های خود را به کار می‌بندند، که مبادا کسی بر خلاف منویات آنان سخن بگوید. مناصب انتخابی از جمله نمایندگی مجلس، ریاست جمهوری، به شیران بی‌یال و دم و اشکمی تبدیل شده‌اند که جرات ذره‌ای حرکت در مسیری غیر از آنچه تعیین شده ندارند، مبادا حرفی بزنند یا قانونی تصویب کنند و مردم‌سالاریِ ادعایی آن تنها به کار بزک کردن نهاد مستقر در روزهای انتخابات آمده، وگرنه آن گروهی که صغیر شمرده می‌شوند و به حساب نمی‌آیند، همین مردم بینوا و فاقد تحلیل (!) اَند.
و شدیم آنچه اکنونیم؛ از کشوری که به فرانسه و بریتانیا وام می‌داد، به ساکنان مفلوک سرزمینی که عربستان متمول، با اهدای چمدان‌های اَحمر پر از هدیه از سرخ‌فام‌های فارسی دل می‌بَرَد!
