2022-03-20 19:04:25
(( به نام یگانه هستی ))
وقتی از نانوایی سر خیابون نان می‌گیریم و به سمت خانه راه می‌افتیم ، می‌گوییم "دارم میروم خانه".
وقتی از شهری که در آن درس می‌خوانیم می خواهیم به شهرمان برگردیم ، می‌گوییم "دارم میروم خانه".
وقتی از یک کشورخارجی که در آن اقامت داریم ، می‌خواهیم به ایران برگردیم ، می‌گوییم "دارم میروم خانه".
فلیکس بام گارتنر، ماجرا جوی اتریشی، وقتی در لبه فضا، از کپسولش بیرون آمد و می‌خواست سقوط آزاد تاریخی‌اش را به سمت زمین شروع کند، گفت "دارم میروم خانه".
فضانوردان ایستگاه فضایی، وقتی دلشان تنگ می شود، از پنجره های کوچک ایستگاه فضایی، به زمین نگاه می کنند، به خانه نگاه می کنند.
آنها بیشتر وقتها به جای کلمه زمین، از خانه استفاده می کنند.
به نظر می رسد هر چه از سرزمین آباء و اجدادی ، از تعصبات نژادی، از ملیت دورتر می‌شویم، هر چه بیشتر مرزهای قراردادی کشورها و قاره‌ها را پشت سر می‌گذاریم، خانه مان بزرگتر می‌شود و آدم‌ها ، جدا از نژاد و رنگ و ملیت، عضو خانوادۀ ما و برادر و خواهرمان می شوند.
از نظر فضانوردی که از فضا به زمین می‌نگرد، زمین و همه موجوداتش، یک خانواده اند.
اگر روزی آدم‌ها بدون آنکه به مرز فضا سفر کنند، به چنین دیدگاه وسیعی برسند، وقتی که به جای شهرِ من و کشورِ من، بگویند زمین من، دوره جدیدی برای بشر آغازخواهد شد ، آنوقت است که بشر به جایگاه واقعی و هدف نهایی اش در پهنه جهان هستی پی خواهد برد شاید چیزی به نام * صلح عمومی *.
سال نو مبارک
امیدوارم سال ۱۴۰۱ سال همدلی، مهربانی
و انسانیت برای همه عزیزان باشد
پیروز و سرافراز باشید با تقدیم احترام
امید جهان دیده
@Water_News_Iran
@keshavarzi_boukan
@water_engineering_Science
3.5K viewsedited 16:04
آ
